Әбәк

күзләреңне йомасың, сихергә орынасың.

комлыкта сине көтә бәхеткә тулы кичә.

ал кулыңа атыңны чакыр якын дустыңны.

хисләреңне яшермә, монда барда синеңчә

уен бит дәвам итә, син дә калышма, әйдә

хыяллар элеккечә, хаман шул яшел төстә

истән һич тә чыгалмый нурга күмелгән иртә

тик курыкма, кабул ит: ул әбәк хәзер синдә.