เรามีความพลัดพรากเป็นธรรมดา (ยึด)

เรามีความพลัดพรากเป็นธรรมดา(ยึด) - ปทุมมามหาสิกขาลัย

Lyrics by：สุทธิพงษ์ สมบัติจินดา

Composed by：เดชาณัฏฐ์ ธีรดุริยสฤษฎ์

หากว่าความผิดหวังดังฝน

ที่โปรยจากฟ้า

ทุกครายามใจสลาย

โลกของฉันคงพบแต่ฝน

ที่ไม่ขาดสาย

น้ำตากลายเป็นแผ่นน้ำ

ได้แต่เพียงไคว่คว้าความรัก

ที่พลัดพรากไป

หัวใจยังคงบอบช้ำ

ในทะเลแห่งความกล่ำกลืน

กลางคืนมืดดำ

ว่ายวนในความห่วงหา

กลับมาได้ไหม

อย่าปล่อยฉันไว้จงกลับมา

ฉันจมน้ำตาฉันทุกข์ใจ

กลับมาได้ไหม

หยุดความเคลื่อนไหวจงกลับมา

ฉันจมน้ำตาฉันทุกข์ทม

รินน้ำตาท้วมท้น

ความทุกทนไม่หายไป

จงรู้ตื่นจากเศร้าโศกเสียใจ

มองให้ทันการจากลา

ตราบที่ยังคงตั้งคำถามถึงการจากลา

น้ำตาคงรินเป็นสาย

ไม่มีใครผลักให้ชีวิตพ้นวันสุดท้าย

ทุกภัยคือทางแห่งกรรม

คร่ำครวญเรียกร้อง

ให้สิ่งที่รักคืนกลับมา

น้ำตามากเกินแม่น้ำใด

คร่ำครวญเรียกร้อง

ให้คนที่รักไม่จากไป

หัวใจทั้งดวงต้องทุกข์ทน

เวียนว่ายตายเกิดนั้น

เกินต้านทานไม่ว่าใคร

จงเห็นทางหลุดพ้นอย่างเข้าใจ

มองให้ทันการจากลา

ความทุกโศกที่ยึดเหนี่ยวหัวใจ

ย่อมผ่อนเบาเมื่อเราปล่อยวางทุกอย่าง

เท่านั้น