วานลมจูบ

ไม่มีใครรู้

ว่าฉันรักเธอรักยิ่งสิ่งใด

เฝ้าแต่ห่วงใย

ห่วงหวงจนเงาของร่างเธอ

ห่วงหวงดวงตา

ยิ่งกว่าฟ้าห่วงดาวเสมอ

หวงริมปากเธอ

ยิ่งกุหลาบหวงกลีบของมัน

อยากจะจูบ

ก็ได้แต่ห่วงก็ได้แต่หวง

ไม่เคยลุล่วง

แม้ในความฝัน

ฉันคนจนยาก

ได้แต่รำพัน

เฝ้าวอนลมนั้น

ให้ช่วยจูบเธอ

อยากจะจูบ

ก็ได้แต่ห่วงก็ได้แต่หวง

ไม่เคยลุล่วง

แม้ในความฝัน

ฉันคนจนยาก

ได้แต่รำพัน

เฝ้าวอนลมนั้น

ให้ช่วยจูบเธอ