สายลมกับความรัก

วันคืนล่วงเลยผ่าน

กาลเวลาไม่เคยหวนคืน

เสียงสะอื้นราตรีนั้น

ยังก้องอยู่มิวาย

ภาพความรักที่แสนหวาน

กลับขื่นขมตอนปลาย

ยืนทอดกายให้สายลม

ประโลมหัวใจแหลกเหลว

เปลวไฟคืนเดือนดับ

ไม่อาจซับกลุ่มก้อนน้ำตา

เสียงหัวใจเพรียกหา

ยังพร่ำวอนถึงตอนก่อนนั้น

หลุดลอยรักยิ่งเคลื่อนคล้อย

ข้ามคืนยิ่งจืดจาง

คล้ายโอบกอดความสิ้นหวัง

ใส่หัวใจพังๆโอ้รักเอย

ฉันจึงได้ค้นพบ

ว่าสายลมที่พัดผ่านมา

เพื่อเรียนรู้การจากลา

ลมแค่มาเพื่อผ่านเลยไป

เช่นกับรักที่หวงแหน

แม้ว่าฉันจะเสียดายแค่ไหน

ถึงทำใจไม่ได้

ก็ต้องยอมรับความเป็นไป

เมื่อต้องจากลา

ไม่เคยมีใครเป็นของใคร

เลยสักคน

รักจนชั่วนิรันดร์ไม่เคยมีจริง

ทิ้งไปเพื่อเจอพบเจอเพื่อลา

ที่ตามหารักเอยอยู่ไหน

บทจะมาก็มาอยากจะลาก็ไป

ดั่งสายลม

ไม่เคยบอก

ฉันจึงได้ค้นพบ

ว่าสายลมที่พัดผ่านมา

เพื่อเรียนรู้การจากลา

ลมแค่มาเพื่อผ่านเลยไป

เช่นกับรักที่หวงแหน

แม้ว่าฉันจะเสียดายแค่ไหน

ถึงทำใจไม่ได้

ก็ต้องยอมรับความเป็นไป

เมื่อต้องจากลา

ฉันจึงได้ค้นพบ

ว่าสายลมที่พัดผ่านมา

เพื่อเรียนรู้การจากลา

ลมแค่มาเพื่อผ่านเลยไป

เช่นกับรักที่หวงแหน

แม้ว่าฉันจะเสียดายแค่ไหน

ถึงทำใจไม่ได้

ก็ต้องยอมรับความเป็นไป

เมื่อต้องจากลา

ถึงทำใจไม่ได้

ก็ต้องยอมรับความเป็นไป

ทุกการจากลา