เปราะบาง

เปราะบาง - แนน วาทิยา (Nan Wathiya)

Written by：อาทิวราห์ คงมาลัย/ขจรเดช พรมรักษา/โป โปษยะนุกูล

หนทาง ยังดูเหมือนเดิม

มีแสงไฟ มีผู้คนรอบกาย

จากคนร้อยพัน ที่ยืนใกล้กัน

กลับรู้สึกว่าไกล แสนไกล

อะไรมันหายไป จากหัวใจ ของเรา

ทำไมแค่ลม เพียงแผ่วเบา

ยังทำให้เหน็บหนาว

แค่เพียงแผ่นฟ้า ที่ว่างเปล่า

ยังทำให้มีน้ำตา

ทำไมมันช่าง เปราะบางเหลือเกิน

อ่อนแอ จนเกินจะเข้าใจ

ครั้งหนึ่ง ที่เคยสัมผัส

ในหัวใจ ว่ารักยังเหลืออยู่

แต่วันนี้ดู เหมือนมันลบเลือน

กอดที่อบอุ่น จางหายไป

สักวันถ้าล้มลง จะมีใครสนใจ

ทำไมแค่ลม เพียงแผ่วเบา

ยังทำให้เหน็บหนาว

แค่เพียงแผ่นฟ้า ที่ว่างเปล่า

ยังทำให้มีน้ำตา

ทำไมมันช่าง เปราะบางเหลือเกิน

ร่องรอยจากคำ ไม่กี่คำ

ยังทำให้ปวดร้าว

แค่เพียงแววตา ที่ว่างเปล่า

ยังทำให้เจ็บหัวใจ

ทำไมมันช่าง เปราะบางเหลือเกิน

และชีวิต เมื่อไรจะ เข้มแข็งพอ

วิงวอนให้มัน สิ้นสุดลง

ทำไมแค่ลม เพียงแผ่วเบา

ยังทำให้เหน็บหนาว

แค่เพียงแผ่นฟ้า ที่ว่างเปล่า

ยังทำให้มีน้ำตา

ทำไมมันช่าง เปราะบางเหลือเกิน

ไม่รู้เมื่อไหร่จะผ่านพ้น

ร่องรอยจากคำ ไม่กี่คำ

ยังทำให้ปวดร้าว

แค่เพียงแววตา ที่ว่างเปล่า

ยังทำให้เจ็บหัวใจ

ทำไมมันช่าง เปราะบางเหลือเกิน

และชีวิต เมื่อไรจะ เข้มแข็งพอ

และชีวิต เมื่อไรจะ เข้มแข็งพอ