ฝนหนาวสาวครวญ

ฝนหนาวสาวครวญ - ฝน ธนสุนทร (冯·彤顺通)

Written by：Sure Entertainment

ยามย่างเข้าสู่

เขตฤดูฝนพรำ

ตกกระหน่ำเสียจน

พร่างพราว

ฝนก็พรมซ้ำลมก็หนาว

ยิ่ง คิดสาวเปลี่ยวใจ

ยามเมื่อสายฝนพรำลงมา

ท้องฟ้าคงมัวและมืดไป

มองแล้วเรายิ่งเศร้าฤทัย

ยามหนาวไม่มีใครประคอง

ครวญคร่ำพร่ำบ่น

ยามเมื่อฝนพร่างพราว

จิตยิ่งผ่าวนึกถึงคู่ครอง

ครั้นเมื่อเราเคล้าคู่อยู่สอง

ไม่มีจิตหม่นหมองเลย

ลมยิ่งหนาวสาวก็ยิ่งตรม

ขื่นขมระทมไร้คู่เชย

ครวญถึงคำที่ร่ำภิเปรย

เธอได้เคยรำพันจากใจ

ถึงแม้จะมี ผ้าห่ม

กันหนาวร้าวราน

หรือ จะต้านความหนาว

ข้างใน

ดังเหมือนมีเธอคู่ฤทัย

คงจะไม่มาอาวรณ์

ยามย่างเข้าสู่

เขตฤดูฝนพรำ

ตกกระหน่ำ

เสียจนเปียกปอน

หนาวหัวใจ

ได้แต่กอดหมอน

เฝ้า ทอดถอนอุรา

คอยให้ฝนหายพรำคงนาน

สะท้านฤทัยไม่สร่างซา

ลมฝนเย็นกระเซ็นพัดมา

ใครหนอที่จะมาอุ่นไอ