อยู่คนเดียว

อยู่คนเดียว - พงษ์สิทธ์ คำภีร์

Written by：พงษ์สิทธ์ คำภีร์

อยู่คนเดียวโดดโดด

ไม่โลดไม่โผน

ไม่เดือดไม่ร้อน

เรื่อยเรื่อยเอื่อยเอื่อย

อยู่คนเดียวให้เข็ด

น้ำตาแทบเล็ด

มันเจ็บ มันร้อน

ต้องทนให้อยู่

ก็เราคนแปลกคน

เรียกหาคน

มอบหัวใจรักจริง

แบ่งปันน้ำใจ

ค่ำคืนฟ้ามืดมัว

หัวใจสลัว

น่ากลัวกว่าฟ้าครึ้ม

ครึ้มในอก

อยู่นิ่งในอารมณ์

ซ่อนตรมลึกลึก

ซ่อนความ

ร้าวลึก

ยิ้มเศร้า

ใจป่วน

ตั่งแต่

รักจากไป

สุดสายตา

เมื่อคนไม่มีรักให้กัน

อ้างว้างข้างใน

เพราะใจ

ไม่เคยเปลี่ยน

เวี่ยนว่ายค้นหา

ความรักมาเก็บไว้

แต่ไม่เคย

ได้รักจริงใจ

จากคน

ให้คน

ให้ใจ

จึงอยู่คนเดียว

เดี่ยวเดี่ยว

ไม่เกี่ยว

ไม่ข้อง

ไม่เรียก

ไม่ร้อง

ไม่รบกวนใคร

อยู่แต่กับตัวเอง

ได้ไงเจ็บปวดร้าว

ใจอ่อน

ร่อนไหล

แทบตาย

ตั่งแต่

รักจากไป

สุดสายตา

เมื่อคน

ไม่มีรัก

ให้กัน

อ้างว้าง

ข้างใน

เพราะใจ

ไม่เคยเปลี่ยน

เวี่ยนว่ายค้นหา

ความรัก

มาเก็บไว้

แต่ไม่เคย

ได้รักจริงใจ

จากคนให้ใจจึงอยู่

คนเดียวเดี่ยวเดี่ยว

ไม่เกี่ยว

ไม่ข้อง

ไม่เรียก

ไม่ร้อง

ไม่รบกวนใคร

อยู่แต่กับตัวเอง

ได้ไงเจ็บปวดร้าว

ใจอ่อนร่อนไหล

แทบตาย

เพราะอยู่คนเดียว

เดี่ยว เดี่ยว