น้อยใจยา

น้อยใจยา - จรัล มโนเพ็ชร

Lyrics by：จรัล มโนเพ็ชร

Composed by：จรัล มโนเพ็ชร

ปวงดอกไม้เบ่งบานสลอน

ฝูงภมรภู่ผึ้งสอดไซร้

ดอกพิกุลของเปิ้นต้นใต้

ลมปัดไม้มาสู่บ้านตู๋

ฮู้แน่ซัดเข้าสอดสองหู

ว่าสีจมปูถูกป้อมเก๊าเนิ้ง

เก๊ามันต๋ายป๋ายมันเซิ่ง

ลำกิ่งเนิ้งต๋ายโก่นตวยแนว

ดอกพิกุลก่คือดอกแก้ว

ไปเป๋นหองเปิ้นแล้วเหนอ

แปมเก๊าเนิ้งกิ่งมันบ่ถอน

บ่ไหวคลอนเฟือนเตี่ยงมันแต้เล่า

ต๋ามกำลมเปิ้นปัดออกเข้า

มีแต่เก๊าไหวหวั่นคลอนเฟือน

กิ่งมันแต้บ่แซสะเหลือน

บ่เหมือนลมเจย

ลำเพยก่จะนั้น

ใจ๋คำญิงนี้หนิมเตี่ยงมั่น

บ่เป๋นหองเปิ้นคนใด

ยังเป๋นกระจกแว่นแก้วเงาใส

บ่ไหวคลอนเงี่ยงจายเหนอ