แม่พิมพ์ของชาติ

แม่พิมพ์ของชาติ - พงษ์สิทธ์ คำภีร์

Written by：สุเทพ โชคสกุล

แสงเรืองๆ

ที่ส่องประเทืองอยู่ทั่วเมืองไทย

คือแม่พิมพ์อันน้อยใหญ่

โอ้ครูไทยในแดนแหลมทอง

เหนื่อยยากอย่างไร

ไม่เคยบ่นไปให้ใครเขามอง

ครูนั้นยังลำพอง

ในเกรียรติของตนเสมอมา

ที่ทำงานช่างสุดกันดาร

ในป่าดงไพร

ถึงจะไกลก็เหมือนใกล้

เร่รุดไป

ให้ทันเวลา

กลับบ้านไม่ทัน

บางวันต้องไปอาศัยหลวงตา

ครอบครัวคอยท่า

ไม่รู้ว่าไปอยู่ไหน

ถึงโรงเรียนก็เจียนจะสาย

จวนได้เวลา

เห็นศิษย์รออยู่พร้อมหน้า

ต้องรีบมาทำการสอน

ไม่มีเวลาที่จะได้มา

หยุดพอพักผ่อน

โรงเรียนในดงป่าดอน

ให้โหยอ่อนสะท้อนอุรา

ชื่อของครูฟังดูก็หรูชวนชื่นใจ

งานที่ทำก็ยิ่งใหญ่

สร้างชาติไทยให้วัฒนา

ฐานะของครู

ใครๆก็รู้ว่าด้อยหนักหนา

ยังสู้ทนอุตส่าห์

สั่งสอนศิษย์มาเป็นหลายปี

นี่แหละครู

ที่ให้ความรู้อยู่รอบเมืองไทย

หวังสิ่งเดียวคือขอให้

เด็กของไทยในผืนธานี

ได้มีความรู้

เพื่อช่วยเชิดชูไทยให้ผ่องศรี

ครูก็ภูมิใจที่

สมความเหนื่อยยากตรากตำมา

แสงเรืองๆ

ที่ส่องประเทืองอยู่ทั่วเมืองไทย

คือแม่พิมพ์อันน้อยใหญ่

โอ้ครูไทยในแดนแหลมทอง

เหนื่อยยากอย่างไร

ไม่เคยบ่นไปให้ใครเขามอง

ครูนั้นยังลำพอง

ในเกรียรติของตนเสมอมา

นี่แหละครู

ที่ให้ความรู้อยู่รอบเมืองไทย

หวังสิ่งเดียวคือขอให้

เด็กของไทยในผืนธานี

ได้มีความรู้

เพื่อช่วยเชิดชูไทยให้ผ่องศรี

ครูก็ภูมิใจที่

สมความเหนื่อยยากตรากตำมา