ไม้ไผ่

Mai Pai - Mon Pleang Carabao

Written by：Hugues Aufr

ในดึกสงัดมีสายฝนโปรยปราย

ฉันเหยียดร่างกายทอดไปตามแสงเดือน

ในโสตประสาทแว่วเสียงฝนเป็นเพื่อน

ยํ้าเตือนถึงคืนวันที่ผ่านมา

โหยหวนสํานวนครวญครํ่า

ลํานําของขลุ่ยไม้ไผ่

ล้อบรรเลงเพลงจากนิ้วที่พรมพราย

จากฝนที่โปรยปราย

จากใจที่อาวรณ์ ถึงเธอ

เสียงขลุ่ยกลืนกลบลบสําเนียงรอบกาย

แสงจันทร์กระจายโอบพื้นดินเดียวกัน

ปล้องไผ่ผิวนี้มีสืบสายสัมพันธ์

เกิดแต่กอร่วมกันนานมา

แหละผู้คนทุกชนทุกชั้น

ก็สัมพันธ์ดังขลุ่ยไม้ไผ่

คือแรงลมพลิ้วผ่านลําไม้

มีลมจากแรงกาย

มีไผ่จากกอรวม ร่วมกัน

ร่วมกัน ร่วมกัน ร่วมกัน ร่วมกัน

เป็นเสียงขลุ่ยที่หวีดหวิวแทงใจ

เป็นเสียงขลุ่ยที่กึกก้องตะโกนไกล

เป็นเสียงขลุ่ยที่อยู่เหนือความตาย

ความเหงาในดวงใจ

ความทุกข์ในเรือนกาย

ความชั่วร้ายในตัวตน

อันพสุธนก็สาบสูญ

เป็นเสียงขลุ่ยที่หวีดหวิวแทงใจ

เป็นเสียงขลุ่ยที่กึกก้องตะโกนไกล

เป็นเสียงขลุ่ยที่อยู่เหนือความตาย

ฉันมาฝากเอาไว้ ฉันมาฝากเอาไว้

ฉันมาฝากเอาไว้ ในดวงใจของเธอ

ร่วมกัน ร่วมกัน ร่วมกัน ร่วมกัน

***เนื้อเพลงจากที่อื่น***