ฟังเพลงXX-XY (Feat. Marmosets)

เพลง: - XX - XY (Featuring Marmosets)

ศิลปิน: Tul Waitoonkiat

คำร้อง: Tul Waitoonkiat

ทำนอง: Marmosets

เรียบเรียง:Tul Waitoonkiat , Marmosets

บนดาวเคราะห์น้อยซึ่งมีสภาพ

แทบไม่ต่างจากโลกมนุษย์

สิ่งมีชีวิตบนดาวนั้นมีอวัยวะครบ 32

ขาดแคลนเพียงสิ่งเดียวคือโครโมโซม Y

แค่นั้นก็เพียงพอ

ที่จะทำให้อาคันตุกะเช่นฉัน

สัมผัสถึงพลังงานแปลกประหลาด

ที่อ่อนนุ่ม สงบ เยือกเย็น จนเกือบไร้ชีวิต

ฉันคือกวีแจกจ่ายตัวอักษรมากมายเพียงพอ

จนสามารถแลกเปลี่ยน

เป็นยานอวกาศเรืองแสง

เพื่อเดินทางมาที่นี่

ที่ซึ่งเต็มไปด้วยโครโมโซม X

ณ ที่นี้ ไม่มีร่องรอยสงครามไร้การกดขี่

ทุกชีวิตเท่าเทียมแบ่งปันโอกาส

และอากาศอย่างยุติธรรม

ไม่มีผู้ใดเป็นผู้นำหรือผู้ตาม

ประชากรของดาวเคราะห์

เพิ่มพูนแต่ไม่เบียดเบียน

ด้วยการแบ่งเซลส์แบบไมโทซิส

และพลังงานสามารถสร้างได้

โดยการสังเคราะห์แสง

แต่สำหรับฉัน

ความสงบสุขในดาวเคราะห์น้อยนี้

ช่างจืดชืด แห้งแล้ง

ด้วยพวกสิ่งมีชีวิตเหล่านี้

ขาดประสาทสัมผัสการรับรู้ในความรัก

ซึ่งเป็นสิ่งสมมุติที่งดงาม

อันมีแต่สติปัญญาของผู้ที่อาศัย

ในดวงดาวที่มีสองโครโมโซมเท่านั้น

จึงจะสามารถสัมผัสได้

ในดาวของเรา

รักเต็มไปด้วยการยื้อแย่งแข่งขัน

ฆ่าฟันและสงคราม

รักเต็มไปด้วยบทกวี

บรรยายความเจ็บปวดของเหยื่อ

ผู้ถูกข่มขืนเพื่อบูชาเทพเจ้ามานับพันปี

เพื่อจะมีชีวิตอยู่เพื่อเสรีภาพทางอารมณ์

แม่น้ำที่สวยงามที่สุดในดาวของเรา

หลั่งไหลมาจากดวงตาและหลอดเลือด

การสืบเผ่าพันธุ์ของชาวเรามีกฏดังนี้

หนึ่งชีวิตใหม่กำเนิด

ด้วยการกัดกินอีกสองชีวิตเก่า

ดังนั้นประชากรจึงมีแต่ถดถอยน้อยลง

ความร่ำรวยแห่งทรัพยากร

จึงมากยิ่งกว่าพอเพียง

จนฉันมีเวลาและทรัพย์สินเหลือเฟือ

พอที่จะเดินทางมา ณ ที่แห่งนี้

แต่ด้วยเหตุใดก็มิอาจอธิบาย

เมื่อฉันได้พบกับประชากรที่มีเพียงโครโมโซม x

ความเปียกชื้นในชั้นบรรยากาศก็บังเกิด

รู้สึกคล้ายมีไฟฟ้าสถิตยามพวกมันย่างเข้าใกล้

พวกมันรายรอบล้อมฉัน

เพื่อสะกดจิตฉันด้วยความทะนุถนอม

ที่แฝงด้วยเล่ห์เพทุบาย

เพื่อให้ฉันแบ่งตัวในสไตล์ไมโทซิส

พวกมันอยากให้ฉันมีจำนวนมากพอ

ที่จะนำไปใช้งานหรือทำเครื่องประดับ

แต่ในความเป็นจริงมันเป็นไปไม่ได้

ฉันจึงบอกพวกมันว่าหากต้องการ

ให้สิ่งมีชีวิตแบบฉันเพิ่มเผ่าพันธุ์

ฉันจำเป็นต้องกำจัดสองชีวิต

ทีมีครบทั้งสองโครโมโซม

ปัญหาก็คือที่ดาวดวงนี้มีแค่โครโมโซม X

อย่างไรก็ตามเนื่องจากฉันเป็นกวี

ฉันจึงสามารถใช้จิตนาการ

หาทางออกที่เข้าข้างตนเองได้เสมอ

ฉันยื่นข้อเสนอว่า

หากพวกมันยอมให้อวัยวะของฉันยืดเข้าไป

ตรงช่องแคบตรงกลางหว่างขา

ความสมดุล

อาจเกิดจากการแลกเปลี่ยนภูมิปัญญา

ที่อาจนำมาซึ่งการสั่นสะเทือน

ของชั้นบรรยากาศ

จนเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่

ต่อระบบนิเวศน์บนดาวเคราะห์น้อยดวงนี้

พวกมันยอมรับในเงื่อนไข

ฉันจึงได้เข้าไปในร่างกายของพวกมัน

คืนละคนบางครั้งคืนละสองคน

การแลกเปลี่ยนภูมิปัญญา

ของพวกเราเป็นไปอย่างราบรื่น

จนเวลาผ่านไปหลายหมื่นปี

เผ่าพันธุ์นี้จึงลืมวิธีการแบ่งเซลส์ไปเสียสนิทใจ

และเริ่มบริโภคสิ่งมีชีวิตอื่น

อย่างมูมมามและรีบร้อน

เนิ่นนานอย่างไม่เฉลียวใจ

ในวันที่ฉันชราดาวดวงนี้เริ่มมีเสียงเพลง

บทกวี ศิลปะ และเสียงปืน