ศาลาริมทาง

แม้จะเจ็บตรอม

ก็ต้องฝืนยอมก้าวเดินต่อไป

เหนื่อยแทบขาดใจ

กับคนรอบกายที่หมายพึ่งพา

เขาเห็นเป็นที่พักเซา

เปรียบเราเหมือนดั่งศาลา

ยามเหนื่อยโซเซเข้ามา

หายล้าพากันลาไกล

โลกคือละคร

กลับกลอกยอกย้อน

หมุนเวียนเปลี่ยนผัน

ในแต่ละวัน

คนไล่จับฝันเพื่อมาเลี้ยงใจ

ไม่เลือกยากดีมีจน

ผู้คนเข้ามาอาศัย

ศาลายอมให้ซุกกาย

คุ้มภัยเสมอหน้ากัน

สุดท้ายเหลือความว่างเปล่า

ความเหงาเข้ามาแทรกซอน

ผู้คนหนีไกลลาจร

เดือนร้อนจึงหวนกลับหัน

โอ้หนอศาลาริมทาง

คงร้างเก่าลงทุกวัน

หรือเป็นเพราะกฎสวรรค์

ลงทัณฑ์บ่สงสารใจ

อ้างว้างเดียวดาย

บ่มีความหมายต่อใจของคน

ด้านทานแดดฝน

ทนกับสนิมกัดกร่อนทำลาย

ไม่ต่างจากคนบางคน

ทุ่มตนเพื่อคนรอบกาย

แต่ผลตอบแทนสุดท้าย

ก็คล้ายศาลาริมทาง

สุดท้ายเหลือความว่างเปล่า

ความเหงาเข้ามาแทรกซอน

ผู้คนหนีไกลลาจร

เดือนร้อนจึงหวนกลับหัน

โอ้หนอศาลาริมทาง

คงร้างเก่าลงทุกวัน

หรือเป็นเพราะกฎสวรรค์

ลงทัณฑ์บ่สงสารใจ

อ้างว้างเดียวดาย

บ่มีความหมายต่อใจของคน

ด้านทานแดดฝน

ทนกับสนิมกัดกร่อนทำลาย

ไม่ต่างจากคนบางคน

ทุ่มตนเพื่อคนรอบกาย

แต่ผลตอบแทนสุดท้าย

ก็คล้ายศาลาริมทาง