一个遥远的梦是儿时
一串豪放的笑是年少
我从儿时走到年少
知道了
一口口的饭和一瓢瓢的水
是父亲的汗 母亲的泪
然后白发我将会染上
然后皱纹将布满脸庞
我打年少走到年老
也把那
留给我的儿 我的女
รออยู่อย่างนั้น
กุหลาบ
สักวันฉันจะหายดี
เธอ ๆ เพื่อนเราชอบ (Guess Who?)
PYTHON
นครดารา (Nakorn Dara)
ไม่อยากให้เป็นเขา
