Romance de Don Gaiferos

Romance de Don Gaiferos - Luar Na Lubre

I onde vai aquil romeiro

Meu romeiro a donde irá

Camiño de Compostela

Non sei se alí chegará

Os pés leva cheos de sangue

Xa non pode máis andar

Malpocado probe vello

Non sei se al í chegará

Ten longas e brancas barbas

Ollos de doce mirar

Ollos gazos leonados

Verdes como a auga do mar

I onde ides meu romeiro

Onde querede s chegar

Camiño de Compostela

Donde teño o meu fogar

Compostela é miña terra

Deixeina sete anos hai

Relucinte en sete soles

Brilante como un altar

Cóllase a min meu velliño

Vamos xuntos camiñar

Eu son trobeiro das trobas

Da Virxe de Bonaval

I eu chámome don Gaiferos

Gaiferos de Mormaltán

Se agora non teño forzas

Meu Santiago mas dará

Chegaron a Compostela

Foron á Catedral

Ai desta maneira falou

Gai fe ros de Mormaltán

Gracias meu señor Santiago

Aos vosos pés me tes xa

Si queres tirarme a vida

Pódesma señor tirar

Porque morrerei contento

Nesta santa Catedral

E o vello das brancas barbas

Caíu tendido no chan

Pechou os seus ollos verdes

Verdes como a auga do mar

O bispo que esto oíu

Al í o mandou enterrar

E así morreu señores

Gaiferos de Mormaltán

Iste é un dos moitos miragres

Que Santiago Apóstol fai