นั่งเว้ากับสายลม

นั่งเว้ากับสายลม - เกษม คมสันต์

Written by：Sure Entertainment

สายลมเจ้าเอ๋ย พัดเลยผ่านมาทางพู้น

เห็นสาวดอกคูน ฝั่งมูลแฟนเฮาอยู่บ้อ

เขาเป็นจังใด๋ อยู่ในเมืองกทม

นานแล้วคอยข่าวเฝ้ารอ เขาบ่ติดต่อใจหาย

นั่งเหงาเดียวดาย ข้างกายบ่คือมื้อเก่า

เมื่อคราวมีเขา หยอกเย้าใต้เงาเดือนหงาย

ตรงโคนต้นคูน สัญญารักกันบ่คลาย

แม่มูลเป็นพยานใจ เขายังจำได้บ่หนอ

คืนนี้เฮารอ กอดเข่าจอคอพิงคูนต้นเก่า

มองฟ้าเดือนหงายใจเหงา ความหลังตันใจจ่อลอ

น้ำมูลเอื่อยไหล หวั่นใจคนไกลแท้หนอ

กลัวเขานั้นลืมคนรอ บ่หวนมาทวนสัญญา

สายลมเจ้าเอ๋ย ยามใดพัดไปทางพู้น

บอกสาวดอกคูน คนไกลแฟนเฮาด้วยว่า

โคนคูนต้นเก่า เฮานั่งใจเหงาเหว่ว้า

รอคอยคนเคยสัญญา กลับมาทวนฮักฝั่งมูล

คืนนี้เฮารอ กอดเข่าจอคอพิงคูนต้นเก่า

มองฟ้าเดือนหงายใจเหงา ความหลังตันใจจ่อลอ

น้ำมูลเอื่อยไหล หวั่นใจคนไกลแท้หนอ

กลัวเขานั้นลืมคนรอ บ่หวนมาทวนสัญญา

สายลมเจ้าเอ๋ย ยามใดพัดไปทางพู้น

บอกสาวดอกคูน คนไกลแฟนเฮาด้วยว่า

โคนคูนต้นเก่า เฮานั่งใจเหงาเหว่ว้า

รอคอยคนเคยสัญญา กลับมาทวนฮักฝั่งมูล