เธอเห็นโครงกระดูกของฉันไหม?

เธอเห็นโครงกระดูกของฉันไหม? - ปทุมมามหาสิกขาลัย

Lyrics by：ฐิตวํโสภิกขุ วัดปทุมวนาราม

Composed by：ฐิตวํโสภิกขุ วัดปทุมวนาราม

เธอเห็นโครงกระดูกของฉันไหม

ที่ซ่อนไว้ใต้ผิวหนังอันหลอกตา

เพียงเธอนั้นไปยึดครอง

และใฝ่ปองตามมายา

โครงกระดูกจึงถูกบังตา

ด้วยความหลง

เธอเห็นตับไตม้ามปอดฉันไหม

อาหารเก่า

อาหารใหม่ที่หมักหมม

คลุกน้ำเหลืองมูกน้ำดี

น้ำมันมูตรเป็นคูถตม

ใต้ผิวหนังคืออาจมของความจริง

หลงกันเพียงผิวกาย

ที่ห่อหุ้มไว้เท่านั้น

ลองค้นดูในกายนั้น

ให้ใจได้ชิน

ผมขนเล็บฟันหนัง

ที่เธอครองไว้

มีสิ่งใดที่สดใสไม่มีราคิน

ยามใดที่ไม่ดูแล

แค่นั้นก็พบความจริง

กายเป็นมลทิน

ที่เราไม่อาจพึงใจ

กายสังขารนั้นมีไว้ให้ใจเรียนรู้

พิจารณาดูถึงความจริง

ให้จริงเข้าใจ

ให้กายเป็นผลของกาม

หรือทางค้นพบใจกาย

นั่นคืออุบายที่เธอนั้น

จะต้องเลือกเอง

เธอเห็นไส้ใหญ่น้อยของฉันไหม

เศษอาหารยังหมักไว้ไม่สร่างซา

มีน้ำหนองเลือดน้ำดี

เอ็นทั้งหลายในกายา

เยื่อพังผืด

ต่างถูกซ่อนตาด้วยความหลง

เธอเหม็นน้ำลายฉันที่บ้วนไหม

กลิ่นเหงื่อไคล

ที่เนื้อหนังได้หมักหมม

เสลดที่ฉันได้คายไว้

ไม่มีใครมาชื่นชม

ออกจากกายเป็นสิ่งโสมม

คือความจริง

กำหนัดเพียงผิวกาย

ที่ห่อหุ้มไว้เท่านั้น

ไม่มีกายใดนิรันดร์

นั่นคือความจริง

ผมขนเล็บฟันหนัง

ที่เธอครองไว้

มีสิ่งใดที่สดใสไม่มีราคิน

ยามใดที่ไม่ดูแล

แค่นั้นก็พบความจริง

กายเป็นมลทิน

ที่เราไม่อาจพึงใจ

กายสังขารนั้นมีไว้ให้ใจเรียนรู้

พิจารณาดูถึงความจริง

ให้จริงเข้าใจ

ให้กายเป็นผลของกาม

หรือทางค้นพบใจกาย

นั่นคืออุบายที่เธอนั้น

จะต้องเลือกเอง

ให้ใจได้เรียนได้รู้

ก่อนที่จะเสียน้ำตา

ก่อนวันเวลาพรากกายนั้น

ไม่อาจหวนคืน