มองฟ้าไกล

มองฟ้าไกล - TangBadVoice

Lyrics by：Tawanwad Wanavit

Composed by：Tawanwad Wanavit

Yeah

แต่ละวันที่ฉันต้องวิ่ง

ฉันเลยไม่รู้ว่าฉันรู้สึก

แต่ความเงียบแบบนั้น

มันยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

ยิ่งตอนจะดึก

มันไม่มืดมันไม่สว่าง

เวลาที่ฉันใจหายที่สุด

ลืมตารู้สึกเหงา

ความรู้สึกมันไม่มีหยุด

แต่ละวันตื่นมาคนเดียว

ผ้าห่มบิดเป็นเกลียว

หันไปไม่มีเธอมองไปที่ระเบียง

อ๋อพระอาทิตย์มันยังไม่ขึ้น

แต่อีกชั่วโมงฉันก็ต้องลุก

เวลาเธอนอนคือตอนฉันตื่น

เวลาที่ฉันเป็นทุกข์

Ugh มันช้าจนกว่าจะตื่น

แต่สายเกินกว่าจะมุดผ้าห่ม

เวลาที่ฉันใจหายที่สุด

ในห้องโรงแรม 10 ฟุต

แต่ละวันตื่นมาคนเดียว

ผ้าห่มบิดเป็นเกลียว

หันไปไม่มีเธอ

มองไปที่ระเบียง

แต่ละวัน

ยังฝันถึงเธออย่างนี้

แต่ละวัน

ที่เห็นฟ้ามันลับไป

ฉันมองฟ้าไกล

ยังคิดถึงเธอที่ยังอยู่ที่แสนไกล

มองฟ้าไกล

ยังคิดถึงวันได้เจอ

มองฟ้าไกล

ยังคิดถึงวันที่ฉันจะได้พบเธอใหม่

มองฟ้าไกล

แต่ยืนอยู่ตรงที่เดิม

ไม่รู้ว่าตื่นอยู่หรือว่าฝัน

แต่กลิ่นของกำมะถัน

มันติดอยู่บนเสื้อผ้าของฉัน

จากปุ๋ยเคมีทุกวัน

เวลาที่ฝันถึงเธอ

กลิ่นจะเรียกให้หัน

ฉันตื่นมามองข้างหลัง

พอไม่มีเธอมันเสียขวัญ

ก่อนจะนอนฟ้าเพิ่งจะมืด

แล้วพอฉันตื่นยังไม่สว่าง

สะลึมสะลือฉันลืมสติกับภาพในฝัน

สวรรค์มันห่าง

พอลุกขึ้นมาอยู่กลางความเงียบ

ทุกอย่างก็ชัดและเริ่มกระจ่าง

ทุกคนเห็นพระอาทิตย์ขึ้น

สิ่งที่ฉันเห็นมันแตกต่าง

ฉันมองฟ้าไกล

ยังคิดถึงเธอที่ยังอยู่ที่แสนไกล

มองฟ้าไกล

ยังคิดถึงวันได้เจอ

มองฟ้าไกล

ยังคิดถึงวันที่ฉันจะได้พบเธอใหม่

มองฟ้าไกล

แต่ยืนอยู่ตรงที่เดิม