เหงามันให้ตาย

เหงามันให้ตาย - รุจ ศุภรุจ (Ruj Supharuj)

Written by：พณวรรธน์ พงศ์ภักดีบริบาล/ปิยะ ครุธา

อากาศมันโล่งยังไงไม่รู้

ข้างๆกาย

ไม่เคยมีใครแย่งหายใจ

มันอิสระมากเกิน

จนเคว้งคว้างไป

ชักเรื่องใหญ่

ไม่ไหวจะให้ทน

ใครว่าตัวคนเดียว

อย่างนี้สบาย

เซ็งอารมณ์จะตาย

มันเปลี่ยวหัวใจ

ยังกะต้องการจัง

ไอ้ชีวิตลำพังไม่มีใคร

ก็ใครอยากเหงา

เป็นจริงเป็นจังอยู่อย่างนี้

เมื่อไรจะหายซักทีไม่รู้ทำไม

ไม่เห็นสักคนมาสนใจ

ต้องอยู่คนเดียวอย่างเคย

หรือไง

ต้องแบก

ความเหงาพะรุงพะรังอยู่อย่างนี้

สลัดไม่พ้นซักทีจนเริ่มทำใจ

ถ้าไร้หนทางจะหาบางคน

จะอยู่ลำพังให้มันหนำใจ

ให้เหงามันให้ตาย

นั่งบ่นคนเดียวลำพังเสมอ

ใครไม่เจออย่างนี้คงไม่เข้าใจ

ยิ่งเจอะ

ใครเดินควงกันมันแปล๊บข้างใน

แล้วเมื่อไหร่

จะถึงตาของเรา

ใครว่าตัวคนเดียวอย่างนี้สบาย

เซ็งอารมณ์จะตาย

มันเปลี่ยวหัวใจ

ยังกะต้องการจัง

ไอ้ชีวิตลำพัง ไม่มีใคร

ก็ใครอยากเหงาเป็นจริงเป็นจัง

อยู่อย่างนี้

เมื่อไรจะหายซักทีไม่รู้ทำไม

ไม่เห็นสักคนมาสนใจ

ต้องอยู่คนเดียวอย่างเคยหรือไง

ต้องแบกความเหงา

พะรุงพะรังอยู่อย่างนี้

สลัดไม่พ้นซักทีจนเริ่มทำใจ

ถ้าไร้หนทางจะหาบางคน

จะอยู่ลำพังให้มันหนำใจ

ให้เหงามันให้ตาย

ก็ใครอยากเหงาเป็นจริง

เป็นจังอยู่อย่างนี้

เมื่อไรจะหายซักทีไม่รู้ทำไม

ไม่เห็นสักคนมาสนใจ

ต้องอยู่คนเดียวอย่างเคยหรือไง

ต้องแบกความเหงา

พะรุงพะรังอยู่อย่างนี้

สลัดไม่พ้นซักทีจนเริ่มทำใจ

ถ้าไร้หนทางจะหาบางคน

จะอยู่ลำพังให้มันหนำใจ

ให้เหงามันให้ตาย