เผลอใจ

เผลอใจ - สุเทพ วงศ์กำแหง (Suthep Wongkamhaeng)

Written by：สุเทพ วงศ์กำแหง

เผลอใจใฝ่ปอง

จึงหมองไหม้

รู้ตัวว่าชั่วเกินไป

หักใจหลบหลี้หนีเธอ

ยังเพ้อรำพึงรำพัน

ยังฝันนอนละเมอ

เกลียดใจฉันจริงนักเออ

ใยเฝ้าเพ้อไม่หน่าย

เหมือนดังชายโฉดโง่เขลา

หลงเงามัวเมาไม่คลาย

ไม่เจียมจึงหมอง

มัวคิดตรองเสียดาย

หลวมตัวจนได้

อายเขาทั่วโลกา

เผลอใจ

ไม่จำคำเขาหมิ่น

ฟ้าหรือจะต่ำเพียงดิน

ได้ยินคำหยันเย้ยมา

หงส์เหิรเกินจะมอง

กลัวหมองเกินศักดิ์กา

ซ่อนตัวเพราะกลัวอายหน้า

อายกลีบฟ้าลอยเด่น

รู้ตัวเราเช่นเดนคน

เพราะจนจึงทนซ่อนเร้น

ซ่อนตัวพอไหว

แต่เผลอใจไม่เว้น

หมายปองเธอเช่น

เดนเหลือปรารถนา