Phu Thao 歌詞
作曲 : Yuenyong Opakul
作詞 : Yuenyong Opakul
เพลง: ผู้เฒ่า
ศิลปิน: พงษ์สิทธิ์ คำภีร์
ลืมตามาชำเลืองดูโลก
เกิดมาเป็นทารกสามัญชนธรรมดา
หากินกันจนหนังหน้าเหี่ยว
กว่าจะได้ขบเขี้ยวก็ย่างวัยชรา
ฟันฟางจนจะหักหมดปาก
ตามัวจนจะมองไม่เห็น
ริ้วรอยของความลำเค็ญ
ดูที่เส้นเอ็นปูดโปน
คำนึงถึงคนเฒ่าคนแก่
เมื่อครั้งเป็นพ่อแม่ยังเลี้ยงดูลูกน้อย
อดออมวันละนิดละหน่อย
เก็บสิบเป็นร้อยส่งลูกน้อยเล่าเรียน
หวังเพียงเพื่อลูกๆเติบโต
ได้เป็นผู้มีการศึกษา
หนทางในภายภาคหน้า
เป็นเจ้าคนนายคน
ผู้เฒ่าเอยถึงเนื้อหนังหย่อนยาน
ถ้าสมบัติมโหฬารลูกหลานมาเอาใจ
นะผู้เฒ่าเอยจนเนื้อหนังเหี่ยวย่น
ถ้าสมบัติมากล้นยังพอมีคนเอาใจ
ผู้เฒ่าเอยถึงเนื้อหนังหย่อนยาน
ถ้าสมบัติมโหฬารลูกหลานมาเอาใจ
นะผู้เฒ่าเอยจนเนื้อหนังเหี่ยวย่น
ถ้าสมบัติมากล้นยังพอมีคนเอาใจ
ใครเลยเคยคิดถึงผู้เฒ่า
ที่เส้นผมหงอกขาวและดวงใจอาดูร
ค้ำจุนจนลูกหลานเติบใหญ่
ต่างตอบแทนน้ำใจเพียงรดน้ำดำหัว
สังคมทวีความดิ้นรน
สอนคนให้คิดเห็นแก่ตัว
คนเฒ่าที่ฟันหักตามัวกลัวไม่มีคนไปเผา
กินใจเลยครับ