ตังเก

ตังเก - สิงโต สิงหรัตน์ (Singto Singharat)

Written by：พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ

ฉันเกิดอยู่แดนอีสาน

ถิ่นกันดารที่เขาดูหมิ่นดูแคลน

จากไกลไปหากินต่างแดน

(จากไกลไปหากินต่างแดน)

ก็อาลัยแสนเมื่อจำต้องพรากบ้านมา

ร่อนเร่พเนจรไป

เหมือนนกไพรไร้พงพนา

ไม่ได้จับไถ เลยไปจับปลา

(ไม่ได้จับไถ เลยไปจับปลา)

ไม่ได้ทำนาเลยมากับเรือตังเก

แม่โมโหใครมา

หรือเป็นตำราให้ลูกแข็งแกร่ง

ลูกขอปูขอปลา

มากๆเถิดนา พอเป็นค่าแรง

ทะเลมันถมไม่เต็ม

เหมือนคนใจเค็มที่คอยยื้อแย่ง

คนจนก็ถมไม่เต็ม

แต่ใจไม่เค็มทำงานเข้มแข็ง

อยากมีเรือสักลำ

จะพาคนงามที่คิดจะแต่ง

ลอยล่องลำนาวา

ให้ปลาอิจฉา เวลาคลื่นแรง