การเดินทางของหิ่งห้อย

การเดินทางของหิ่งห้อย - Kluaythai

Written by：วสกร เดชสุธรรม/สันติ ชัยปรีชา

คิดไปว่าตัวเราเองมีค่า

คงจะพออยู่ในสายตา

คนเป็นล้านในเมืองนี้

หลงคิดว่าเราเป็นคนสำคัญ

เดินลำพังสู่เมือง

ที่เต็มไปด้วยไฟที่สว่างหลากสี

สิ่งที่เห็นมันไม่เป็นอย่างตั้งใจ

คนเป็นล้านแต่สุดท้าย

เหงามันเหงา

เหงาจนไม่ไหว

ใจมันช้ำจนเหนื่อยล้า

เหมือนโดนซ้ำ

เมื่อน้ำตามันไหล

ความอ่อนไหว

เดินทางมาหา

คืนที่เดียวดายมันไม่มีค่า

เราไม่พออยู่ในสายตา

ใครทั้งนั้นในตอนนี้

เหลือใครบางคนที่ยังเฝ้ารอ

คนที่มองว่าเราสำคัญอยู่เสมอ

สำหรับเขา

กลับไปหาคนที่รอสักครา

สู่อ้อมแขนแห่งความรัก

เหงามันเหงา

เหงาจนไม่ไหว

ใจมันช้ำจนเหนื่อยล้า

เหมือนโดนซ้ำ

เมื่อน้ำตามันไหล

ความอ่อนไหว

ซักใจสลาย

ไม่ไม่มีใครสักคน

เดียวดายในความสับสน

แค่ใครสักคน

อยู่เคียงข้างกัน

กลับไปหาคนที่รอ

สักครา

สู่อ้อมแขนแห่งความรัก

เหงามันเหงา

เหงาจนไม่ไหว

ใจมันช้ำจนเหนื่อยล้า

เหมือนโดนซ้ำ

เมื่อน้ำตามันไหล

มันโหดร้ายเหลือเกิน

เหงามันเหงา

เหงาจนไม่ไหว

ไฟของฉันมันเหนื่อยล้า

ขอเติมรักให้ลุกโชนอีกครั้ง

เธอเท่านั้นหัวใจมันเรียกหา

คิดถึงเธอเหลือเกิน

กอดฉันอีกสักครา

ให้ฉันมีพลัง