ปลงสังขาร บทพิเศษ, Pt. 2 歌詞
ปลงสังขาร บทพิเศษ, Pt. 2 - SHL
Lyrics by：Anonymous
Composed by：Anonymous
มนุษย์เราเอ๋ย
เกิดมาทำไม
นิพพานมีสุข
อยู่ใยมิไป
ตัณหาหน่วงหนัก
หน่วงชักหน่วงไว้
ฉันไปไม่ได้
ตัณหาผูกพัน
ห่วงนั้นพันผูก
ห่วงลูกห่วงหลาน
ห่วงทรัพสริคาน
จงสละเสียเถิด
จะได้ไปนิพพาน
ข้ามพ้นภพ 3
ยามหนุ่มสาวน้อย
หน้าตาแช่มช้อย
งามแล้วทุกประการ
แก่เฒ่าหนังยาน
แต่ล้วนเครื่องเหม็น
เอ็นใหญ่เก้าร้อย
เอ็นน้อยเก้าพัน
มันมาทำเข็ญใจ
ให้ร้อนให้เย็น
เมื่อยขบทั้งตัว
ขนขิ้วก็ขาว
ในตาก็มัว
เส้นผมบนหัว
ดำแล้วกลับหงอก
หน้าตาเว้าหวอก
ดูน่าปัดสี
จะลุกก็โอย
จะนั่งก็โอย
เหมือนดอกไม้โรย
ไม่มีเกสร
จะเข้าที่นอน
พึงสอนภาวนา
พระอนิจจังค์
พระอะนัทตา
เราท่านเกิดมา
รังแต่จะตาย
ผู้ดีเข็ญใจ
ก็ตายเหมือนกัน
เงินทองทั้งนั้น
มิติดตัวไป
ตายไปเป็นผี
ลูกเมียผัวรัก
เขาชักหน้าหนี
เขาเหม็นซากผี
เปื่อยเน่าพุพอง
หมู่ญาติพี่น้อง
เขาหามออกไป
เขาวางลงไว้
เขานั่งร้องให้
แล้วกลับคืนมา
อยู่แต่ผู้เดียว
ป่าไม้ชายเขียว
เหลียวไม่เห็นใคร
เห็นแต่ฝูงแร้ง
เห็นแต่ฝูงกา
เห็นแต่ฝูงหมา
ยื่นแย่งกันกิน
ดูน่าสมเพช
กระดูกกูเอ๋ย
เรี่ยรายแผ่นดิน
แร้งกาหมากิน
เอาเป็นอาหาร
เที่ยงคืนสงัด
ตื่นขึ้นมินาน
ไม่เห็นลูกหลาน
พี่น้องเผ่าพันธุ์
เห็นแต่นกเค้า
จับเจ่าเรียงกัน
เห็นแต่นกแสก
ร้องแรกแหกขวัญ
เห็นแต่ฝูงผี
ร้องให้หากัน
มนุษย์เราเอ๋ย
อย่าหลงนักเลย
ไม่มีแก่นสาร
อุสสาต์ทำบุญ
ค้ำจุนเอาไว้
จะได้ไป
สวรรค์
จะได้ทัน
พระพุธทเจ้า
จะได้เข้า
พระนิพพาน
อะหังวันทามิ
สัพพะโส
อะหังวันทามิ
นิพพานะ
ปัจจะโญ
โหตุ