Pakakayor 歌詞
Pakakayor - คาราบาว (Carabao)
ผู้เฒ่าจามู
อยู่มาร้อยปี
เปิ้นเป็นหมอปี๋
บ่ฮู้นรกสวรรค์
ฮู้แต่ว่าป่า
กำเนิดเป็นสายธาร
โค่นป่าสนวัดจันทร์
แม่แจ่มธาร
เหือดหาย
กว่าจะฮู้คิง
แม่ปิงก็แห้งเหือด
นี่คือสายเลือด
แห่งมูเส่คี
ดอยแห่งขุนน้ำ
ป่าเขียวขจี
ดอยแห่งขุนผี
ปันน้ำสู่นา
ปกากะญอ
ป่าสนร่มเย็น
เป็นต้นน้ำแม่แจ่ม
คืนนั้นจันทร์แรม
โรงเลื่อยรัฐตั้งรอ
ใครเหวยบุกรุก
ใครหวาใครหัวหมอ
ปกากะญอ
สู้อยู่ป่าวัดจันทร์
อยู่ที่บ้านวัดจันทร์
เหลาะเหม่เหม่ผิ
เหลาะทีทีซี
เหลาะเหม่เหม่ผิ
เหลาะทีทีซี
เหลาะเหม่เหม่ผิ
เหลาะทีทีซี
เหลาะเหม่เหม่ผิ
เหลาะทีทีซี
กวนไฟไฟดับ
กวนน้ำน้ำแห้ง
กวนไฟไฟดับ
กวนน้ำน้ำแห้ง
กวนป่าป่าแล้ง
ฟ้าจะหล่นทับ
ข้ารู้วันหนึ่งข้าจะแพ้
เพราะคนต่างเผ่า
เข้ามามากมาย
ลูกหลานของข้า
ได้สูญหาย
หนุ่มสาวออกไป
ขายแรงและขายตัว
ลงเขาเข้าเมืองไม่กลับมา
ทิ้งป่าระงมถมไปทั่ว
เลื่อยเครื่องกังวาน
น่าหวาดกลัว
ฟ้าถล่มครอบครัว
ปกากะญอ
ปกากะญอ
ปกากะญอ
ปกากะญอ
แห่งมูเส่คี
ชีวิตผู้คน
งามด้วยน้ำและดิน
ป่าเขาเป็นถิ่น
น่าถนอมใช้
ปกากะญอ
คนป่ามีหัวใจ
กับคนเมืองศิวิไลซ์
คุณว่าใครรุกป่า
คุณว่าใครรักป่า
ปกากะญอ
ปกากะญอ
ปกากะญอ
แห่งมูเส่คี
เหลาะเหม่เหม่ผิ
เหลาะทีทีซี
เหลาะเหม่เหม่ผิ
เหลาะทีทีซี
เหลาะเหม่เหม่ผิ
เหลาะทีทีซี
กวนป่าป่าแล้ง
ฟ้าจะหล่นทับ
ปกากะญอ
ปกากะญอ
ปกากะญอ
ปกากะญอ
แห่งมูเส่คี