ข้อยเว้าแม่นบ่

ข้อยเว้าแม่นบ่ - ก้อย พรพิมล ธรรมสาร

เมื่อยามกิน มันก็บ่ได้นอน

เมื่อยามนอน มันก็กินบ่ได้

เมื่อยามมา มันก็บ่ได้ไป

เป็นยังไง ถึงได้เป็นอย่างนี้

เมื่อยามรัก มันก็บ่ได้ชัง

ยามผิดหวัง น้ำตาไหลปรี่

ยามยากจน มันก็ยังบ่มี

ถ้าหากดวงดี มันคงมีแม่นบ่

เว้าแม่นบ่ ข้อยเว้าแม่นบ่

เว้าแม่นบ่ ข้อยเว้าแม่นบ่

คนชื่อเฮง มากมีก็ยังซวย

คนชื่อสวย ยังบ่งามเลยนี่

คนชื่อรวย ฮ่วยเงินบ่มี

คนชื่อดี ยังบ้าบ้าบ๊องบ๊อง

บ้านนาดี ยังอดข้าวขาดแคลน

คนชื่อแบน เห็นท้องยังป่อง

บ้านโคกสูง น้ำยังท่วมบ้านนอง

บ้านปากคลอง ยังอดน้ำแม่นบ่

เว้าแม่นบ่ ข้อยเว้าแม่นบ่

เว้าแม่นบ่ ข้อยเว้าแม่นบ่

คนเป็นเป็น มันก็ยังบ่ตาย

คนขี้อาย หน้ายังบ่ด้าน

อยากมีเงิน มันก็ต้องทำงาน

มัวขี้คร้าน เมื่อไรจะร่ำรวย

เกิดเป็นคน มันต้องช่วยตัวเอง

บ่ช่วยตัวเอง แล้วใครซิช่วย

อย่าหวังอะไร แม้แต่หมูในอวย

คนจนคนรวย ก็ต้องม้วยแม่นบ่

เว้าแม่นบ่ ข้อยเว้าแม่นบ่

เว้าแม่นบ่ ข้อยเว้าแม่นบ่

คนเป็นเป็น มันก็ยังบ่ตาย

คนขี้อาย หน้ายังบ่ด้าน

อยากมีเงิน มันก็ต้องทำงาน

มัวขี้คร้าน เมื่อไรจะร่ำรวย

เกิดเป็นคน มันต้องช่วยตัวเอง

บ่ช่วยตัวเอง แล้วใครซิช่วย

อย่าหวังอะไร แม้แต่หมูในอวย

คนจนคนรวย ก็ต้องม้วยแม่นบ่

เว้าแม่นบ่ ข้อยเว้าแม่นบ่

เว้าแม่นบ่ ข้อยเว้าแม่นบ่

เว้าแม่นบ่ ข้อยเว้าแม่นบ่

เว้าแม่นบ่ ข้อยเว้าแม่นบ่