ลาถิ่น

ลาถิ่น - ดุ่ย เชียงรัมย์

เวลากะจั่นจ้อหม่อเข้า

สิได้เตรียมของฟ่าวเดินทางไกล

ความสุขยังอบอุ่นอยู่ในใจ

เก็บภาพเอาไว้ถ่ามาเบิ่งบาดใจเหงา

ชีวิตคนจนที่แรมรอน

ต้องจากถิ่นนาดอนบ้านเฮา

หอบแฮงกายเอาไปรับจ้างเขา

พอได้ส่งค่ากับข้าวผู้ทางบ้าน

อีกบ่นานสิโค้งอ่วยคือมา

มื่อสงกรานต์ออกพรรษาปีใหม่

สิอดเอาแมนว่าคิดฮอดดอกปานใด๋

สิท่องคำข่มใจไว้สาก่อน

ลาแล้วเด้อบ้านเฮา

ลาผู้เฒ่าพ่อแม่และอาวอา

ตะเว็นแดงกะส่องแสงสอดมา

น้ำตากะไหลค่อยย้อยริน

แม่ใหญ่ย่าเฒ่ามาเฝ้าคอย

ถ่าส่งทางหลานน้อยสิไกลถิ่น

แฮงใจบ่เคยหายเหือดสิ้น

ให้ฟ้าดินเบิ่งแยงสุเจ้าเด้อ

อีกบ่นานสิโค้งอ่วยคือมา

มื่อสงกรานต์ออกพรรษาปีใหม่

สิอดเอาแมนว่าคิดฮอดดอกปานใด๋

สิท่องคำข่มใจไว้สาก่อน

ลาแล้วเด้อบ้านเฮา

ลาผู้เฒ่าพ่อแม่และอาวอา

ตะเว็นแดงกะส่องแสงสอดมา

น้ำตากะไหลค่อยย้อยริน

แม่ใหญ่ย่าเฒ่ามาเฝ้าคอย

ถ่าส่งทางหลานน้อยสิไกลถิ่น

แฮงใจบ่เคยหายเหือดสิ้น

ให้ฟ้าดินเบิ่งแยงสุเจ้าเด้อ

ลาแล้วเด้อบ้านเฮา

ลาผู้เฒ่าพ่อแม่และอาวอา

ตะเว็นแดงกะส่องแสงสอดมา

น้ำตากะไหลค่อยย้อยริน

แม่ใหญ่ย่าเฒ่ามาเฝ้าคอย

ถ่าส่งทางหลานน้อยสิไกลถิ่น

แฮงใจบ่เคยหายเหือดสิ้น

ให้ฟ้าดินเบิ่งแยงสุเจ้าเด้อ

ให้ฟ้าดินเบิ่งแยงสุเจ้าเด้อ