หนึ่งคำลา

ก็เพราะมัวแต่เชื่อใจ รักจึงแว้งใส่ บาดข้างใน แล้วไง มันสะใจไหม ก็เพราะเชื่อจึงไว้ใจเป็นคนโชคร้าย สุดท้ายเหมือนบ้า แทบเป็นแทบตาย ยิ่งคิดก็ยิ่งเสียดาย โถ ทำฉันได้ กว่าจะรู้ เพื่อทำใจ มันก็เกินสาย แต่แล้วเธอก็บ๊ายบาย โดยไม่อายฉัน โดยไม่มี เลยสักนิดคิดคำอำลา จะไปก็ลาก่อน อย่าใจร้อนฉันน้อยใจ ถึงช้ำแต่ก็ยังดี สักหนึ่งนาที อย่าให้เสียไมตรี หนึ่งคำนี้ ก่อนเคยออเซาะกันเป็นปี ว่าเธอจะรักฉัน เราสองคนจะรักกัน จะรักกันนานนาน นานนานนานนานเลย ก็เพราะเขาไม่เหมือนเรา เขาไม่เหมือนเก่า ชีวิตเรามันช่างตรม ดั่งต้นไม้เฉา ก็เหลือเรากับความเศร้า ปนกับความเหงาให้จดจำ เอาเก็บไว้ทดแทนคำลา จะไปก็ลาก่อน อย่าใจร้อนฉันน้อยใจ ถึงช้ำแต่ก็ยังดี สักหนึ่งนาที อย่าให้เสียไมตรี หนึ่งคำนี้ ก่อนเคยออเซาะกันเป็นปี ว่าเธอจะรักฉัน เราสองคนจะรักกัน จะรักกันนานนาน นานนานนานนานเลย ก็เพราะเขาไม่เหมือนเรา เขาไม่เหมือนเก่า ชีวิตเรามันช่างตรม ดั่งต้นไม้เฉา ก็เหลือเรากับความเศร้า ปนกับความเหงาให้จดจำ เอาเก็บไว้ทดแทนคำลา