เหงา

เหม่อลอยและคล้อยตามบรรยากาศ

ยิ่งหมอกลงหน้าหนาวใจแทบขาด

เปรียบดังความรักเป็นเหมือนภาพวาด

กระดาษไม่ถูกเขียนภาพใดๆก็ไร้ค่า

มันช่างเหงาเหลือเกินหัวใจ

ขาดอุ่นไอความรัก

มันช่างเหงาลึกลงข้างใน

แล้วเมื่อไรจะพบรักจริงสักที

มองดาวบนฟ้าช่างดูงดงาม

เมื่อยามมีคนนั้นเคียงข้างกาย

ตื่นเช้าเพลงเศร้ายังคงทักทาย

ไม่อยากจะเหี่ยวเฉา

และเดียวดายวอนเห็นใจ

มันช่างเหงาเหลือเกินหัวใจ

ขาดอุ่นไอความรัก

มันช่างเหงาลึกลงข้างใน

แล้วเมื่อไรจะพบรักจริงสักที

ฉันไม่เคยโชคดีกับความรัก

ฉันยังอาภัพต้องการคนซับน้ำตา

ฉันควรทำอย่างไรจะขอความเห็นใจ

ให้โชคชะตาช่วยฉันหน่อยได้ไหม

เหงาเหลือเกินหัวใจ

ขาดอุ่นไอความรัก

มันช่างเหงาลึกลงข้างใน

แล้วเมื่อไรแล้วเมื่อไร

จะพบจะพบ

มันเหลือเกินหัวใจ

ขาดอุ่นไอแห่งความรัก

ช่างเหงาลึกลงข้างใน

แล้วเมื่อไรจะพบรักจริงสักที