หนุ่มหน้าหนาว

หนุ่มหน้าหนาว - ปั่น ไพบูลย์เกียรติ (Pun Paibuljkiat Kheokao)

Written by：พยงค์ มุกดา

ต้องลมพัดพา

เมื่อหน้าหนาว

อกใจฉันร้าว

ไปตามลม

ไม่มีรักแท้ไว้แก้หนาว

ไม่มีสาวสาวไว้แนบชม

เมื่อยามต้องลมก็ยิ่งหนาว

เมื่อลมพัดพาลให้หวั่นไหว

อกฉันนั้นใคร

จะเห็นเล่า

ห่มผ้าหายเพียง

แต่ร่างกาย

ส่วนใจมิวายจะบรรเทา

โอ้ยามนี้เรา

แทบหนาวตาย

หน้าหนาว

หนาวจนสั่น

สะท้านกาย

ผิงไฟก็ไม่หายคลาย

แม้นมีเธอเคียงกาย

หนาวคงคลายสิ้นสูญ

เมื่อยามเหมันต์

ยิ่งพันหมอง

จิตใจหมายปอง

แม่เนื้ออุ่น

หากฉันนั้นมี

เธออยู่คลอ

หน้าหนาวก็พอ

จะเห็นคุณ

ไม่ต้องว้าวุ่นตลอดปี

เมื่อสิ้นวสันต์

ก็พลันหนาว

หนุ่มหนุ่มสาวสาวสมัยนี้

ด้วยการสงครามที่ผ่านมา

เสื้อผ้าก็แพงเสียสิ้นดี

หากใครไม่มีก็ยิ่งหนาว

ที่ใครหนาวลมได้สมรส

นั้นแหละเขาหมดเรื่องราว

ไม่ต้องพะวง

เรื่องเสื้อผ้า

ไม่ต้องซื้อหา

มากันหนาว

ได้มีรักเคล้า

แล้วหนาวคลาย

หนุ่มสาว

เขามีคู่ไปหลายราย

ถึงหนาวหนัก

มีรักคลาย

เคล้าพะนอคลอกาย

ถึงหนาวไม่หน่ายแหนง

แต่ฉันซิหนาว

เศร้าเหลือ

ด้วยผ้าหรือเสื้อ

ที่ว่าแพง

แต่ตัวสาวงามยิ่งกว่านั้น

ค่าตัวนับพันยังว่าไม่แพง

อกฉันต้องแห้งคงหนาวตาย