Bang Ra Jun Wan Pen 歌詞
Bang Ra Jun Wan Pen - คาราบาว (Carabao)
บางระจัน
คืนพระจันทร์งามเด่น
ฝนพร่างพรำฉ่ำเย็น
เยี่ยมยุทธภูมิสงคราม
มีนายจัน
หนวดเขี้ยวระบือนาม
ชวนพวกขึ้นทวงถาม
หาความเป็นไท
นิมนต์
พระอาจารย์ธรรมโชติ
สละละทิ้งโบสถ์
เป็นมิ่งขวัญกำลังใจ
หวังต่อกร
ทัพพม่าทั้งน้อยใหญ่
ที่ข่มเหงน้ำใจ
ปล้นฆ่าเด็กผู้หญิง
บางระจัน
เขารวมกันเป็นหนึ่ง
มีตนเป็นที่พึ่ง
ยอดนักสู้ เมืองสิงห์
ทั้งเจ็ดครั้ง
รบพม่าจนล้มกลิ้ง
บางระจันเก่งจริง
จึงต้องยิงด้วยปืน
เอาปืนใหญ่
ยิงใส่กันตูมตาม
ปืนไทยแตกเหลือแต่ด้าม
เพราะเพิ่งหล่อเมื่อวานซืน
ก็กรุงศรี
มิให้เขาหยิบยืมปืน
จึงมิอาจหยัดยืน
รักษาค่าย บางระจัน
บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวัน
เพ็ญเดือน สิบสอง
บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวัน
เพ็ญเดือน สิบสอง
บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวัน
เพ็ญเดือน สิบสอง
บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวัน
เพ็ญเดือน สิบสอง
เพื่อผองเพื่อน กูจะสู้
หลังชนฝา
เพื่อลูกเมีย กูจะสู้ สุดใจกล้า
เพื่อพี่น้อง กูจะสู้ สุดแรงล้า
เพื่อบ้านเมือง กูจะสู้
จนสิ้นเลือด หยดสุดท้าย
ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า
เป็นปีจอ คืนเดือนเจ็ด
เผด็จศึก
ในหัวใจส่วนลึก
ถึงต้องตายไม่เสียใจ
เกิดมาสู้ สมศักดิ์ศรี
ลูกผู้ชาย
แม้รักษาไว้ไม่ได้
แผ่นดินไท หนนี้
อีกแปดเดือน ต่อมา
ยิ่งน่าเศร้า
พอหมดสิ้นลมหนาว
ไทยต้องเสียกรุงศรี
อยุธยา อันเป็นราชธานี
ในการศึกครั้งนี้
มีอุทาหรณ์ สอนใจ
บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวัน
เพ็ญเดือน สิบสอง
บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวัน
เพ็ญเดือน สิบสอง
บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวัน
เพ็ญเดือน สิบสอง
บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวัน
เพ็ญเดือน สิบสอง