ฟีล-ลา-เฟ้ยย

ฟีล-ลา-เฟ้ยย - Baracudas

Written by：เรวัต พุทธินันทน์/กริช ทอมมัส

เช้านั้นฉันมาขึ้นรถ

รถก็มากมาย

ที่ป้ายรถเมล์ปากซอย

คนยืนคอยกันมากหลาย

เห็นแล้วตาลาย

ที่ป้ายรถเมล์แห่งนั้น

เธอมาคอยเหมือนกัน

เหมือนกัน

เรามายืนใกล้กัน

ใกล้กัน

พอตาเรามองกัน

ฟีล ลา ฟีล ลา ไฟว์

ฟีล ลา ฟีล ลา ฟีล

เห็นฉันเขินเธอก็เขิน

เขินเพราะใจสั่น

ฉันก็ได้แต่ยิ้ม

เห็นฉันยิ้ม

เธอก็ยิ้ม

หน้าของเธออิ่ม

ยิ้มของเธอสดใส

ใจเราคงเหมือนกัน

เหมือนกัน

ใจเราคงรู้กัน รู้กัน

พอใจเราตรงกัน

ฟีล ลา ฟีล ลา ไฟว์

ฟีล ลา ฟีล ลา ฟีล

ทุกทุกเช้าตั้งแต่นั้น

ฉันต้องมาเตร่

ที่ป้ายรถเมล์สักนิด

คิดคิดคิดได้แต่คิด

เหมือนเป็นโรคจิต

คิดถึงเธอเสมอ

มายืนคอยพบเธอ

พบเธอ

พอวันใดไม่เจอ

ไม่เจอ

กลางคืนนอนละเมอ

ฟีล ลา โฟ ลา ไฟว์

ลา เฟ้ยย ลา เฟ้ยย