แพ้คนขี้เหงา

แพ้คนขี้เหงา - โอลีฟส์/ตูมตาม ยุทธนา

Written by：เชษฐา ยารสเอก

ได้ข่าวว่าเธอ

ไม่ค่อยจะไปไหน

ได้ข่าวว่าเธอ

ไม่ค่อยสบายใจ

ไม่รู้เธอ

มีเพื่อนคุยบ้างไหม

รู้สึกว่าเธอ

เป็นคนที่ขี้เหงา

รู้สึกว่าเธอ

ไม่ค่อยจะคบใคร

ไม่เห็นเธอเปิดใจไว้

ก็เธอเวิ่นเว้อตลอด

ก็เธอคิดมากตลอด

เห็นแล้วอดไม่ไหว

มันห่วงใย

ได้แต่สงสารห่างห่าง

ก็ไม่มีทางได้เข้าไป

ใกล้เธออยากใกล้

เธอกว่านี้

แอบรักคนขี้เหงา

คนขี้เหงาคนนี้

รักเธอในใจ

ทำยังไงทีนี้

ยิ่งเธอเศร้าแค่ไหน

ฉันก็ยิ่งรู้สึก

แพ้คนขี้เหงา

ฉันมันทำไม

มันทำไมอ่อนไหว

เห็นเธอทีไร

โลกก็เป็นสีเทา

หวังก็ได้แต่หวัง

ฉันจะได้เข้าไป

ใช้ความอ่อนไหว

ดูแลเธอ

ก็อยากเป็นคนที่เธอ

จะยอมรับ

ก็อยากเป็นคนที่เธอ

จะไว้ใจ

ให้ฉันเป็นคน

ช่วยคุยคลายเหงา

ไม่อยากให้เธอ

มัวเอาแต่นอนหนาว

ไม่อยากให้เธอมัวเอา

แต่น้อยใจ

ก็ฉันนอยตามเธอแล้ว

ก็เธอเวิ่นเว้อตลอด

ก็เธอคิดมากตลอด

เห็นแล้วอดไม่ไหว

มันห่วงใย

ได้แต่สงสารห่างห่าง

ก็ไม่มีทางได้เข้าไป

ใกล้เธออยาก

ใกล้เธอกว่านี้

แอบรักคนขี้เหงา

คนขี้เหงาคนนี้

รักเธอในใจ

ทำยังไงทีนี้

ยิ่งเธอเศร้าแค่ไหน

ฉันก็ยิ่งรู้สึก

แพ้คนขี้เหงา

ฉันมันทำไม

มันทำไมอ่อนไหว

เห็นเธอทีไรโลก

ก็เป็นสีเทา

หวังก็ได้แต่หวัง

ฉันจะได้เข้าไป

ใช้ความอ่อนไหว

ดูแลเธอ

โลกของฉันมันว่างเปล่า

โลกของฉันมันเงียบเหงา

ความเหงาทรมานนัก

คนที่เจอกันทุกวัน

คนที่ชอบเข้ามาทัก

มีไหมใครจะมารัก

โลกของฉันมันน่าเบื่อ

ทำให้ซึมอยู่เสมอ

มันเพ้อคอยแต่คนไหน

คนดีดีซักคนหนึ่ง

คนที่ทำให้ใจซึ้ง

มีไหมมันจะมีไหม

แอบรักคนขี้เหงา

คนขี้เหงาคนนี้

รักเธอในใจ

ทำยังไงทีนี้

ยิ่งเธอเศร้าแค่ไหน

ฉันก็ยิ่งรู้สึก

แพ้คนขี้เหงา

ฉันมันทำไม

มันทำไมอ่อนไหว

เห็นเธอทีไร

โลกก็เป็นสีเทา

หวังก็ได้แต่หวัง

ฉันจะได้เข้าไป

ใช้ความอ่อนไหว

แอบรักคนขี้เหงา

คนขี้เหงาคนนี้

รักเธอในใจ

ทำยังไงทีนี้

ยิ่งเธอเศร้าแค่ไหน

ฉันก็ยิ่งรู้สึก

แพ้คนขี้เหงา

ฉันมันทำไม

มันทำไมอ่อนไหว

เห็นเธอทีไร

โลกก็เป็นสีเทา

หวังก็ได้แต่หวัง

ฉันจะได้เข้าไป

ใช้ความอ่อนไหว

ดูแลเธอ

ขอฉันแค่เจอใคร

ขอฉันแค่มีใครสักคน

จะได้ไหม