ขอความหวังประทังความเหงา

ขอความหวังประทังความเหงา - โดม จารุวัฒน์ (Dome Jaruwat)

Written by：กสิ นิพัฒน์ศิริผล สราวุธ โถชาลี/พิเนตร ดุลยนัย

รู้บ้างไหมการรักเธอข้างเดียว มันเปล่าเปลี่ยวแค่ไหน

ใจหนึ่งดวงมันค่อยค่อยบางไป ทีละน้อยทีละนิด

รู้ว่าเธอไม่เห็นความสำคัญ แค่อยากวอนให้คิด

มันอาจต่อชีวิตฉันไปอีก ทีละนิดทีละน้อย

ไม่ต้องการสบตา ก็ไม่ต้องฝืนหัวใจ

เพียงเธอใช้หางตาได้ไหม แค่ชำเลืองมาหน่อยก็พอ

ไม่ต้องมาห่วงใย แค่ปล่อยให้คนเฝ้ารอ

อยู่ได้โดยไม่รู้สึกท้อ ท่ามกลางความอ่อนไหว

ขอแค่เศษความหวังเล็กเล็ก

พอประทังความเหงาลึกลึก ในหัวใจ

ได้ไหม ได้ไหม ได้ไหม โปรดสงสาร

เพียงเธอช่วยส่งยิ้มหวานหวาน

พอให้ฉันได้แอบซึ้งซึ้ง ไปทุกวัน

แค่นั้น แค่นั้น แค่นั้น มันก็ดีมากพอกับหัวใจ

ความเจ็บปวดที่ฟ้านั้นทดสอบ ฉันจะยอมรับไว้

ได้จากเธอเท่านี้ก็ชื่นใจ ไม่เรียกร้องมากกว่านี้

ไม่ต้องการสบตา ก็ไม่ต้องฝืนหัวใจ

เพียงเธอใช้หางตาได้ไหม แค่ชำเลืองมาหน่อยก็พอ

ไม่ต้องมาห่วงใย แค่ปล่อยให้คนเฝ้ารอ

อยู่ได้โดยไม่รู้สึกท้อ ถึงแม้เธอไม่รัก

ขอแค่เศษความหวัง เล็กเล็ก

พอประทังความเหงาลึกลึก ในหัวใจ

ได้ไหม ได้ไหม ได้ไหม โปรดสงสาร

เพียงเธอช่วยส่งยิ้มหวานหวาน

พอให้ฉันได้แอบซึ้งซึ้ง ไปทุกวัน

แค่นั้น แค่นั้น แค่นั้น มันก็ดีมากพอกับหัวใจ

ขอแค่เศษความหวัง เล็กเล็ก

พอประทังความเหงาลึกลึก ในหัวใจ

ได้ไหม ได้ไหม ได้ไหม

เพียงเธอช่วยส่งยิ้มหวานหวาน

พอให้ฉันได้แอบซึ้งซึ้ง ไปทุกวัน

แค่นั้น แค่นั้น แค่นั้น มันก็ดีมากพอกับหัวใจ