แปรผกผัน

แปรผกผัน - Tattoo Colour (แทททู คัลเล่อร์)

Written by：Ruzz Pikatpairee

เหม่อมอง

อาทิตย์ที่ลับขอบฟ้า

ก็จะหมุนไป

ความเหงากับวันเวลา

ก็แปรผันตรงกันไป

ยิ่งนานเท่าไรยิ่งเหงา

หลับตา นอนคิดจะรู้ปัญหา

อยากจะเข้าใจ

ความรักกับวัน

เวลาแปรผกผันกันหรือไง

ยิ่งนานเท่าไรรักจึงน้อยลง

เหตุใดความรักที่ล้นดวงใจ

ลดจนลบเลือนไป ทุกคืนยังรอ

ว่าเธอจะกลับมาไหม

กลับเป็นความเหงา

รุมเร้าดวงใจ

เหงามันหนาวเกินไป

ฉันขอให้เธอรักฉัน

อีกครั้งได้ไหม

เหม่อมอง

อาทิตย์ที่ลับขอบฟ้า

ก็จะเข้าใจ

ความรักจะแปรผกผัน

กับความเหงาในหัวใจ

ยิ่งรักเท่าไรเหงายิ่งน้อยลง

หลักการ

ความรักกับช่วงเวลา

และความเหงาใจ

เรียงร้อยเป็นสมการ

การแปรผันแทนค่าไป

มีใครเข้าใจสิ่งไหน

สุดท้าย

จะคิดหลักการจากไหน

คงไม่สำคัญ

วันนั้นที่เธอจากไป

มีทางไหนแก้ไขมัน

หลักการร้อยพันไม่มีคำตอบ

เหตุใดความรักที่ล้นดวงใจ

ลดจนลบเลือนไป ทุกคืนยังรอ

ว่าเธอจะกลับมาไหม

กลับเป็นความเหงา

รุมเร้าดวงใจ

เหงามันหนาวเกินไป

ฉันขอให้เธอรักฉัน

อีกครั้งได้ไหม

เหม่อมอง

อาทิตย์ที่ลับขอบฟ้า

ก็จะเข้าใจ

ความรักจะแปรผกผัน

กับความเหงา

ในหัวใจอย่างนั้น

ยังรออยู่ทุกวัน

ถ้าเธอรักกันฉันไม่เหงาเลย

เธอยังรักกันฉันไม่เหงาเลย

ตอนเรารักกันฉันไม่เหงาเลย

ตอนเรารักกันฉันไม่เหงาเลย