แตงเถาตาย

แตงเถาตาย - ไวพจน์ เพชรสุพรรณ

Written by：Ocean Media

ตั้งแต่รังสิต

ไปจนติดบางปะอิน

พหลโยธิน

มีของกินไม่น้อย

แม่ค้าหน้าหวาน

นั่งร้านแผงลอย

ปากนิดจมูกหน่อย

นั่งร้อยพวงมาลัย

สะพานรังสิตเชื่อมติดใต้เหนือ

มีก๋วยเตี๋ยวเรือ

ตั้งแต่เหนือจรดใต้

วันเสาร์วันอาทิตย์

แฟนเขาติดมากมาย

แต่เดี๋ยวนี้เขาย้าย

เลิกขายริมคลอง

ที่ริมทางระหว่างที่กล่าว

มีแฟนแม่สาวหน้าขาวผิวผ่อง

ผัดหน้าทาแก้มเสียแดง

นั่งร้านขายแตง

อยู่ที่ริมคลอง

ฝานแตงแดงๆเป็นแผ่น

เหมือนหนึ่งเชิญแฟน

ให้ชิมลิ้มลอง

รอยยิ้มเหมือนน้ำผึ้งหยด

ผมไม่ใช่ไวพจน์

ยังจอดรถลงมามอง

แตงเล็กแตงใหญ่

ก็วางขายเป็นตับ

เจ้าของต้อนรับด้วยยิ้มย่อง

ชาติเจ้าชู้ประตูดิน

ผมไม่ได้ซื้อแตงกิน

แต่อยากจะจีบเจ้าของ

เลยแกล้งถามเนื้อความนัยๆ

ว่าแตงน้องสองใบ

น่ะน้องจะขายไหมน้อง

เพลินคุยอยู่กับแม่ค้า

นั่นเจ้าของแตงมา

ตั้งท่าคอยจ้อง

ไม่พูดจาไว้ท่าอมภูมิ

ในมือพ่อหนุ่ม

นั้นกุมไม้พลอง

แม่ค้าแถวนี้

คงจะมีเจ้าของ

ลาก่อนนะน้อง

โอ้แม่แตงเถาตาย

ตั้งแต่วันนั้น ผมผ่านไปมา

ไม่เคยมองหน้าแม่ค้าคนไหน

เพราะเบื่อรอยยิ้ม

มองไม่อิ่มในหัวใจ

ล้วนแต่แตงเถาตาย

เจ้าของเธอมี