เหงาจนชิน

เหงาจนชิน - ละอองฟอง (La-Ong-Fong)

เหงารุมหัวใจคล้ายเป็นฝุ่น

ล่องลอยมาคลุมไม่เว้นวัน

จะนานเท่าไหร่เล่าจะหาย

จะปัดออกไป

จากหัวใจหมดเสียที

เหงาคอยตามไปไม่เคยห่าง

คล้ายว่ามันเป็นเงาที่เคียงข้าง

รอวันและคืนที่จะพ้นจะผ่าน

และยังคอยหวังจะมีไหมคนดี

ก็ฉัน อยู่กับความเหงาจนชิน

หัวใจช้ำๆ เจ็บมาซ้ำๆทุกที

ฉันก็เพิ่งจะรู้ว่า

ความเหงาเป็นเพื่อนคอยพึ่งพา

แม้ว่าจะต้องทน

เหงาอย่างเดียวดาย

ก็ชินแล้วที่จะเหงาอยู่ต่อไป

เฝ้าดูมันไปไม่เคยห่าง

คิดว่าเป็นเพื่อนใจที่เคียงข้าง

คงไม่มีใครหรอกจะรู้ใจเรา

เท่ากับความเหงาในใจที่ฉันมี

ก็ฉันอยู่กับความเหงาจนชิน

หัวใจช้ำๆเจ็บมาซ้ำๆทุกที

ฉันก็เพิ่งจะรู้ว่า

ความเหงาเป็นเพื่อนคอยพึ่งพา

แม้ว่าจะต้องทน

เหงาอย่างเดียวดาย

ก็ชินแล้วที่จะเหงาอยู่ต่อไป

ฉันก็เพิ่งจะรู้ว่า

ความเหงาเป็นเพื่อนคอยพึ่งพา

แม้ว่าจะต้องทน

เหงาอย่างเดียวดาย

ก็ชินแล้วที่จะเหงาอยู่ต่อไป

ก็ฉันอยู่กับความเหงาจนชิน

หัวใจช้ำๆเจ็บมาซ้ำๆทุกที

ฉันก็เพิ่งจะรู้ว่า

ความเหงาเป็นเพื่อนคอยพึ่งพา

แม้ว่าจะต้องทน

เหงาอย่างเดียวดาย

ก็ชินแล้วที่จะเหงาอยู่ต่อไป

ฉันก็เพิ่งจะรู้ว่า

ความเหงาเป็นเพื่อนคอยพึ่งพา

แม้ว่าจะต้องทน

เหงาอย่างเดียวดาย

ก็ชินแล้วที่จะเหงาอยู่ต่อไป

ก็ชินแล้วที่จะเหงาอยู่ต่อไป

ก็ชินแล้วที่จะเหงาอยู่คนเดียว