นิราศเวียงพิงค์

นิราศเวียงพิงค์ - หยาด นภาลัย

Written by：Anonymous

โอ้ เวียงพิงค์ดังเวียงสวรรค์

สวยกว่าถ้อยคำเสกสรร

ที่พรรณาเปรียบเปรย

แดนไหนอื่น

หมื่นแสนบ่แม้นได้เลย

เฮานี้สุดหาถ้อยเอ่ย

เปรียบเปรยงามนั้นได้หนา

หากใครแม้น

เที่ยวไปได้เห็นสักครา

เขาคงจะจำติดตา

ตรึงอุรามิเคยเสื่อมคลาย

คู่เวียงพิงค์คือปิงสุดงาม

สวยอยู่บ่เคยเสื่อมทราม

ช่างงามซึ้งใจบ่วาย

น้ำใสเด่น

มองเห็นจนพื้นหาดทราย

ปลาน้อยแตกฝูงกระจาย

อยู่ในธาราน่าชม

ช่างพาฝัน

งามนั้นชวนฉันชื่นชม

ฉันพลอยคลายความโศกตรม

นั่งชมน้ำปิงสุขใจ

เบื่อลำน้ำเฮาไปแอ่วดอย

ผาเงิบชวนเพลินไม่น้อย

แอ่วดอยแสนเพลินกระไร

มีน้ำตกและนกบินร้องก้องไพร

ยินเสียงมันแล้วสุขใจ

สุขใดบ่มีเปรียบปาน

โอ้เวียงพิงค์

แม้ฉันจากไปแสนนาน

แต่ความหมุนเวียนแห่งกาล

บ่ได้ทำให้ข้าลืม

เบื่อลำน้ำเฮาไปแอ่วดอย

ผาเงิบชวนเพลินไม่น้อย

แอ่วดอยแสนเพลินกระไร

มีน้ำตกและนกบินร้องก้องไพร

ยินเสียงมันแล้วสุขใจ

สุขใดบ่มีเปรียบปาน

โอ้เวียงพิงค์

แม้ฉันจากไปแสนนาน

แต่ความหมุนเวียนแห่งกาล

บ่ได้ทำให้ข้าลืม