รักเร่ รอฝน

หน้าแล้งแห้งร้อน

ดินก้อนก็แตกระแหง

แสงแดดมันแผดมันเผา

มันร้อนผ่าวผ่าว

ไปทั่วทุกแห่ง

อันแสงแดดมันร้อนเหลือใจ

ดินแข็งแกร่งไปทั่วทุกทาง

ลมเย็นมีพัดโชยมาบ้าง

แต่ก็เพียงเบาเบา

ต้นรักเร่ซีดเซียว

แห้งเหี่ยวเมื่อถูกแดดเผา

ใบของมันก็พากันเฉา

มันร้อนผ่าวผ่าวไปทั่วทั้งต้น

อันรากแก้วมันเคยพึ่งดิน

ดูดกินน้ำเลี้ยงต้นมานาน

ดินแข็งแกร่ง

ดินแห้งแข็งกร้าน

น่ากลัวมันจะต้องถึงตาย

เมฆฝนบนฟ้า

ตั้งเค้ามามองเห็นแต่ไกล

สายลมบนพาฝนมาแล้ว

เป็นที่แน่แน่วรักคงรอดตาย

ถ้าฝนตกคงชุ่มคงชื่น

ตามพื้นดินคงชุ่มคงฉ่ำ

เมื่อพื้นดินเต็มไปด้วยน้ำ

ต้นรักเร่คงรอดพ้นตาย