อดีตรักสังฆทาน

อดีตรักสังฆทาน - นิกรน้อย เสียงสวรรค์

Written by：สัญญาลักษณ์ ดอนศรี

สิเว้าความหลัง

ตอนเป็นเณรน้อย

ญาติโยมคอยเอาใจทุกอย่าง

เป็นตาฮักคืออิคิวซัง

เอาใจตั้งอ่านเขียนเรียนธรรม

จักแม่นกรรมหรือเวรเณรน้อย

เจอะสาวต๋อยตอนบิณฑบาตร

เจ้าผู้ขาวสูงยาวอาดหลาด

ใจอ้ายเต้นปานกลองเพลหน่ำ

ก่อนตั้งใจว่าจะไม่สิก

แต่สีกามาทำให้ป่วน

ยามมาวัดแต่งตัวยั่วยวน

ชักชวนให้อ้ายไปอยู่นำ

จดหมายน้อย

หลอยป้อนใส่บาตร

อยากได้หยังพี่เณรจัดให้

ญาติโยมฮู้ทนอยู่บ่ไหว

ตัดสินใจสิกมื้อสามค่ำ

มันเวรกรรม มันเวรกรรม

นี่แหละเซียงเอ๊ย

เขาเอิ้นว่าเวรกรรม

สิกออกมาถืกน้องต๋อยตั๋ว

ต๋อยเอาผัวบ่ถ่าเซียงจ้อย

ต้องอกหักคางเหลืองฮอยๆ

โธ่น้องต๋อยช่างทำช่างทำ

จำความหลังเฮาได้บ่น้อง

ปลากระป๋องนมกล่องมาม่า

ยาสีฟันสบู่แฟซ่า

พี่เณรน้อยซ่อยอุปถัมภ์

บวชเป็นเณรลักขายข้าวแห้ง

ได้เงินแสนฝากธนาคาร

ลักขายฮอดถังสังฆทาน

ขายบาตรฮ่าง

เตรียมแต่งงามขำ

น้องมาทำอ้ายเซียงอกหัก

โอ้ความฮักคือเป็นจั่งซี่

เอวังด้วยประการฉะนี้

น้ำตาปรี่เวรกรรมเวรกรรม

มันเวรกรรม มันเวรกรรม

นี่แหละเซียงเอ๊ย

เขาเอิ้นว่าเวรกรรม

อยากบวชใหม่กะอายไทบ้าน

สิประจานทั้งสมน้ำหน้า

ย่านมัวหมองพระศาสนา

ย่านญาติโยมสิ้นศรัทธาธรรม

เรื่องบวชใหม่บ่เอาดีกว่า

ศาสนาเฮามันสิส่วย

คิดขึ้นมาน้ำตาไหลย่วย

ซึ้งแล้วล่ะในรสพระธรรม

เสียดายเด้ถังสังฆทาน

ยาสีฟันสบู่แฟซ่า

ทั้งนมสดชูรสน้ำปลา

แปรงสีฟันและขันตักน้ำ

ซึ้งแล้วว่าความฮักของน้อง

แค่ตั๋วกินปลาป๋องเณรน้อย

กินแล้วเฉยเตยเวยเลยต๋อย

ลืมเณรน้อยผู้ตาดำๆ

มันเวรกรรม มันเวรกรรม

นี่แหละเซียงเอ๊ย

เขาเอิ้นว่าเวรกรรม

มันเวรกรรม มันเวรกรรม

นี่แหละเซียงเอ๊ย

เขาเอิ้นว่าเวรกรรม