กี่ครั้ง - ประกาศิต

กี่ครั้ง - ประกาศิต - เสียงเพรียกแห่งชีวิต

Lyrics by：รถไฟดนตรี

Composed by：รถไฟดนตรี

กี่ครั้งที่เธอยังรอเขาอยู่

กี่ครั้งที่เธอรู้ความเป็นไป

กี่ครั้งที่พาน้ำตา

ของเธอ นั้นหืดแห้งไป

เธอเก็บเธอทนเอาไว้

เพื่อใครกัน

ทำความฝันความจริง

ยิ่งเจ็บปวด

ไม่อวดไม่อ้างสิทธิสตรีกับใคร

ยอมเป็นเพียงเงาน้อย

ที่คล้อยตามเขาไป

เป็นเพียงที่ระบาย อารมณ์

ทอดสายตาออกไป

ไกลจนสุดแลเห็น

มี้เพียงสายลมเย็น เป็นเพื่อน

ทอดกายลงเหยียดยาว

เพียงลดรอยร้าวในวันคืน

ที่ทนขมขื่น เพื่อใคร

กี่ครั้งที่เธอยังรอเขาอยู่

กี่ครั้งที่เธอรู้ความเป็นไป

กี่ครั้งที่พาน้ำตา

ของเธอ นั้นหืดแห้งไป

เธอเก็บเธอทนเอาไว้

เพื่อใครกัน

ทำความฝันความจริง

ยิ่งเจ็บปวด

ไม่อวดไม่อ้างสิทธิสตรีกับใคร

ยอมเป็นเพียงเงาน้อย

ที่คล้อยตามเขาไป

เป็นเพียงที่ระบาย อารมณ์

ทอดสายตาออกไป

ไกลจนสุดแลเห็น

มีเพียงความหนาวเย็น เป็นเพื่อน

ทอดกายลงเหยียดยาว

เพียงลดรอยร้าวในวันคืน

ที่ทนขมขื่น เพื่อใคร

ยอมเป็นเพียงเงาน้อย

ที่คล้อยตามเขาไป

เป็นเพียงที่ระบาย อารมณ์