ฟังเพลงผ่านวัยเยาว์

ยืนสับสนบนทางความฝัน

แล้วฉันจะไปอย่างไรให้ถึง

แสงดวงดาวยังคอยตราตรึง

ยิ่งหวนคำนึงให้ฉันคิดถึงบ้าน

พอภูเขา

ค่อยๆเลือนหาย

ดั่งเป็นเครื่องหมาย

ว่าฉันมาไกลเกิน

กลิ่นไอหวนภาพเก่าเดิมๆ

มาคอยซ้ำเติมว่าหมดเวลา

ไม่เหมือนเดิม

อย่างก่อน

อู่เคยนอน

ก็ลาร้าง

ช่วงวัยเยาว์

ได้พ้นผ่าน

ทุกสิ่งเปลี่ยนผันตามกาลเวลา

เพื่อนของฉันค่อยๆลาหาย

ปู่ย่าตายายก็เริ่มตายจากกัน

ตอนเด็กน้อยเคยพูดเล่นกัน

เล่าเรื่องความฝันว่า

อยากเป็นอะไร

บางคนนั้นก็อยากเป็นหมอ

ส่วนบางคนพ่ออยาก

ให้เป็นครู

มาถึงตอนนี้ฉันก็ยังไม่รู้

ว่าที่ฉันเป็นอยู่

มันดีพอหรือยัง

แต่ฉันแค่อยาก

ให้มัน

เป็นดั่งคืนวันที่เคยผ่านพ้น

แค่ขอให้คน

คนทุกคน

ยังอยู่บนถนน

ความฝันด้วยกัน

ไม่เหมือนเดิม

อย่างก่อน

อย่างอู่เคย

นอน

ก็ลาร้าง

ช่วงวัยเยาว์

ได้พ้นผ่าน

ทุกสิ่งเปลี่ยนผัน

ตามกาลเวลา

เพื่อนของฉัน

ค่อยๆลาหาย

ปู่ย่าตายายก็เริ่มตายจากกัน

ตอนเด็กน้อย

เคยพูดเล่นกัน

เล่าเรื่องความฝันว่า

อยากเป็นอะไร

บางคนนั้น

ก็อยากเป็นหมอ

ส่วนบางคนพ่ออยาก

ให้เป็นครู

มาถึงตอนนี้ฉันก็ยังไม่รู้

ว่าที่ฉันเป็นอยู่

มันดีพอหรือยัง

แต่ฉันแค่อยาก

ให้มัน

เป็นดั่งคืนวัน

ที่เคยผ่านพ้น

แค่ขอให้คน

คนทุกคน

ยังอยู่บนถนน

ความฝันด้วยกัน

แต่ฉันแค่อยาก

ให้มัน

เป็นดั่งคืนวัน

ที่เคยผ่านพ้น

แค่ขอให้คน

คนทุกคน

ยังอยู่บนถนน

ความฝันด้วยกัน

โอ้ลูกเอ๋ยเจ้าต้องย่างไป

ให้ฮอดเส้นชัย

อย่างที่ใจเจ้าหวัง

คนทางนี้

ยังอยู่ข้างหลัง

เมื่อไร้พลังลูก

จงกลับมา

ปัญหาที่เจ้าผ่านพ้น

สิหลอมเจ้าเป็นคน

ทนต่อสิ่งนานา

อยู่แสนไกลคนละฟ้า

แค่เพียงกายาแต่ใจ

แม่อยู่เคียง

บัดยามที่เจ้า

อ่อนแรง

ให้จันทร์ส่องแสง

เฉิดฉาย

ยามที่ลูก

หมดไฟ

ฝากดวงดาวไปส่องแสง

ให้ที

ยามที่เจ้า

อ่อนแรง

ให้จันทร์ส่องแสง

เฉิดฉาย

ยามที่ลูก

หมดไฟ

ฝากดวงดาวไปส่องแสง

ให้ที

บัดยามที่เจ้า

อ่อนแรง

ให้จันทร์ส่องแสง

เฉิดฉาย

ยามที่ลูก

หมดไฟ

ฝากดวงดาวไปส่องแสง

ให้ที

บัดยามที่เจ้า

อ่อนแรง

ให้จันทร์ส่องแสง

เฉิดฉาย

ยามที่ลูกของแม่

หมดไฟ

ฝากดวงดาวไปส่องแสง

ให้ที