ฟังเพลงสุดทาง (Live At ริมโขง)

สุดทาง (Live At ริมโขง) - Phumin

Lyrics by：Phumin Buengcharee

Composed by：Phumin Buengcharee

Arranged by：Phumin Buengcharee

Produced by：Phumin Buengcharee

เราทั้งหลายเราต่างเกิดมา

เพื่อเป็นส่วนหนึ่งของของโลก

ที่สดใสสวยงามและบางทีราวว่าขื่นขม

ไร้ซึ่งเพียง สิ่งใด

ที่ติดตัวมาดั่งคนทุกคน

มีเพียงถนนที่ถูกเตรียมไว้

เพื่อให้เราพบกับสิ่งนานา

เราต่างเกิดมาเพื่อมีเวลาที่ไม่สมดุล

บางคนเกิดมาก็มีต้นทุน

ที่วางอยู่รายล้อม

บางคนเกิดมาบนความไม่พร้อม

แต่เราทั้งหลายต่างก็ต้องยอม

ต้องยอมรับว่าที่เรามี

ไม่ได้ต่างอะไรกับใครสักคน

คือจิตใจของเรา

ที่ใช้เก็บเกี่ยวความสำคัญ

เก็บบันทึกความงดงาม

ในช่วงที่อยู่บนเส้นทาง

รักษามัน ให้ดี

อย่าเก็บมาคิดจนใจบอบช้ำ

ปรารถนา

ถึงการที่เราเกิดมาอย่างพึงพอใจ

มีแค่ไหน ไปแค่นั้น

อย่างคอยระวัง

อย่าพาตัวเองไปรับฟัง

อะไรก็ตามที่บั่นทอน

ใช้ดวงใจ คัดกรอง

ว่าอะไรดีไม่ดีก็พอ

เพียงเท่านี้เราจะสุขใจ

ถ้าเราปล่อยวางบางอย่างให้เป็น

โดยอย่าไปคิดอย่าไปสน

ข้างทางถนนที่มันแสนไกล

ย่อมมีดอกไม้สีสันมากมาย

ทั้งสวยและเหี่ยวเฉา

โลกใบนี้ที่มันกว้าวไกล

ทุกอย่างผ่านมาเพื่อเป็นเรื่องราว

บางคนผ่านมาเพื่อเคียงข้างเรา

แต่บางคนเข้ามาเพื่อให้เรียนรู้

แต่สุดท้ายทุกคน

จากเราแสนไกล

เหลือไว้แค่ความหลัง

ความสุขล้น นับพัน

ก็กลายเป็นส่วนหนึ่ง

ที่ได้เคย เกิดมี

ที่ได้เคยทำให้นึกถึง

ที่ได้เคย คำนึง

พวกเราควรจึงเก็บไว้ในใจ

ต่อให้คนมากมาย

บัญญัติเอาไว้ว่าทำอย่างนี้

หรืออาจจะเป็นสถานที่นี้

จะทำให้เรามีความสุขล้น

ถ้าเรามา แต่ตัว

เราควรจะเดินให้สุดถนน

ไม่มีใครสักคน

ที่จะพบเจอแต่สิ่งสวยงาม

แต่หากถนนเส้นใด

ที่เราเดินไปแล้วใจมันเจ็บช้ำ

ก็ควรเปลี่ยนเส้นทาง

ในตอนที่เรายังพอมีแรง

อย่าผูกมัดตัวเองไว้

กับอะไรที่มันทิ่มแทง

เพราะเมื่อที่เราสิ้นแรง

เราจะเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้

ต่อให้ใคร เกิดมาบนสิ่งใดกัน

แต่เมื่อพอถึงวัน

ทุกคนล้วนแล้วแต่ส่งคืน

มันไม่มีใครเอาไปติดตัว

คนทั้งหลายต่างก็ต้องลืม

แม้แต่ความฝันที่มีมากมาย

ก็จะถูกกลืนกลับคืนสู่ดิน

จงมีชีวิตในวันต่อวัน อย่างธรรมดา

เก็บเกี่ยวไขว่คว้าแค่เพียงที่ไหว

แล้วใจไม่เจ็บช้ำ

และภูมิใจกับสิ่งที่ทำ

รวมทั้งจดจำแค่สิ่งที่ดี

ไม่มีใครรู้ว่าวันพรุ่งนี้

เราอาจจะมีโอกาสอีกไหม

ขอให้เราจงเป็นหนึ่งคน

ยามเมื่อแก่ชรา

ที่มองขอบฟ้า

เมื่อสุริยากำลังจะตกพื้น

แล้วไม่มี สิ่งใด

ติดอยู่ในใจที่เคยหลงลืม

ทำได้เพียงแค่ยืนโบกมือ

ให้แก่ความหลังที่มันงดงาม

อยู่อย่างนั้น