ฟังเพลงสุดทาง

เราทั้งหลายเราต่างเกิดมา

เพื่อเป็นส่วนหนึ่งของโลก

ที่สดใสสวยงาม

และบางทีราวว่าขื่นขม

ไร้ซึ่งเพียงสิ่งใด

ที่ติดตัวมาดั่งคนทุกคน

มีเพียงถนนที่ถูกเตรียมไว้

ให้เราพบกับสิ่งนานา

เราต่างเกิดมาเพื่อมีเวลาที่ไม่สมดุล

บางคนเกิดมา

ก็มีต้นทุนที่วางอยู่รายล้อม

บางคนเกิดมาบนความไม่พร้อม

แต่เราทั้งหลายต่างก็ต้องยอม

ต้องยอมรับ

ว่าที่เรามีไม่ได้ต่างอะไรกับใครสักคน

คือจิตใจของเรา

ที่ใช้เก็บเกี่ยวความสำคัญ

เก็บบันทึกความงดงาม

ในช่วงที่อยู่บนเส้นทาง

รักษามันให้ดี

อย่าเก็บมาคิดจนใจบอบช้ำ

ปรารถนา

ถึงการที่เราเกิดมาอย่างพึงพอใจ

มีแค่ไหนไปแค่นั้นอย่างคอยระวัง

อย่าพาตัวเองรับฟัง

อะไรก็ตามที่บั่นทอน

ใช้ดวงใจคัดกรอง

ว่าอะไรดีไม่ดีก็พอ

เพียงแค่นี้เราจะสุขใจ

ถ้าเราปล่อยวางบางอย่างให้เป็น

โดยอย่าไปคิดอย่าไปสน

ข้างทางถนนที่มันแสนไกล

ย่อมมีดอกไม้สีสันมากมาย

ทั้งสวยและเหี่ยวเฉา

โลกใบนี้ที่มันกว้างไกล

ทุกอย่างผ่านมาเพื่อเป็นเรื่องราว

บางคนผ่านมาเพื่อเคียงข้างเรา

บางคนเข้ามาเพื่อให้เรียนรู้

แต่สุดท้ายทุกคนจากเรา

แสนไกลเหลือไว้แค่ความหลัง

ความสุขล้นนับพัน

ก็กลายเป็นส่วนหนึ่ง

ที่ได้เคยเกิดมีที่ได้เคยทำให้นึกถึง

ที่ได้เคยคำนึงเราควรจึงเก็บไว้ในใจ

ต่อให้คนมากมาย

บัญญัติเอาไว้ว่าทำอย่างนี้

หรืออาจจะเป็นสถานที่นี้

จะทำให้เรามีความสุขล้น

ถ้าเรามาแต่ตัว

ก็ควรจะเดินให้สุดถนน

ไม่มีใครสักคน

ที่จะพบเจอแต่สิ่งสวยงาม

แต่หากถนนเส้นใด

ที่ลองเดินไปแล้วใจมันเจ็บช้ำ

ก็ควรเปลี่ยนเส้นทาง

ในตอนที่เรายังพอมีแรง

อย่าผูกมัดตัวเองไว้

กับอะไรที่มันทิ่มแทง

เพราะเมื่อที่เราสิ้นแรง

เราจะเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้

ต่อให้ใครเกิดมาบนสิ่งใดกัน

แต่เมื่อพอถึงวัน

ทุกคนล้วนแล้วแต่ส่งคืน

ไม่มีใครเอาไปติดตัว

คนทั้งหลายต่างก็ต้องลืม

แม้แต่ความฝันที่มีมากมาย

ก็จะถูกกลืนกลับคืนสู่ดิน

จงมีชีวิตในวันต่อวันอย่างธรรมดา

เก็บเกี่ยวไขว้คว้า

แค่เพียงที่ไหวแล้วใจไม่เจ็บช้ำ

แล้วภูมิใจกับสิ่งที่ทำ

รวมทั้งจดจำแค่สิ่งที่ดี

ไม่มีใครรู้ว่าพรุ่งนี้

เราอาจจะมีโอกาสอีกไหม

ขอให้เราเป็นหนึ่งคนเมื่อแก่ชรา

ที่มองขอบฟ้า

เมื่อสุริยากำลังจะตกพื้น

แล้วไม่มีสิ่งใด

ติดอยู่ในใจที่เคยหลงลืม

ทำได้เพียงแค่ยืนโบกมือ

ให้แก่ความหลัง

ที่มันงดงาามเพียงแค่นั้น