ฟังเพลงรุ้ง (feat. PRATYAMIC)

เพลง: รุ้ง (feat. PRATYAMIC)

ศิลปิน: นายนะ feat.Pratyamic

ฉันอยู่ในเมืองวุ่นวายที่มีผู้คนรอบกาย

การใช้ชีวิตตรงนี้บางทีก็ดูยากไป

ผู้คนรอบกายทำฉันขาดความเชื่อใจ

ทำไมชีวิตตรงนี้มันถึงดูยาก

บางทีชีวิตมันก็ดูยากผู้คนดูผลไม่ดูซาก

เฝ้าปลูกพรวนดินรดน้ำแทบตาย

แต่คนดูดอกไม้ไม่เคยดูราก

ชีวิตที่มันซ้ำซากภาระหนี้สินที่มันล้นบ้าน

บางทีทางเดินมันก็แสนจะยาก

แต่ไม่เคยมีใครเข้ามาถามบ้าง

ฉันปิดไฟแล้วก็เปิดม่าน

ฉันเปิดหน้าต่างแล้วก็มองวิว

ช่วงชีวิตฉันตอนทำงาน

ไม่เคยได้อยู่บ้านแล้วก็นอนชิล

สายลมปลิดปลิวพัดพาหลายอย่าง

เห็นสิ่งต่างๆที่ฉันสร้างมา

ฉันมองเห็นถึงความจริงหลายอย่าง

ที่เป็นภาพลอยเข้าในม่านตา

ฟ้ายังมืดมนทุกวันยังรอวันที่มันสว่าง

เมฆฝนที่พัดบางๆจะผ่านไป

และฉันก็ยังเป็นเหมือนกัน

ยังรอวันที่ฉันกระจ่าง

รอความทุกข์ให้มันจางออกจากใจ

ยิ่งโตยิ่งเหนื่อยไม่ใช่เด็กเล็กไม่ใช่เด็กเล็ก

ปัญหาเข้ามามันก็เจ็บชิบมันก็เจ็บชิบ

อยากขึ้นไปยืนบนผา

แต่ไม่มีปัญญาจะซื้อลิฟท์

ถ้าอยากสำเร็จ***ก็พยายาม

ไม่ใช่นอนอยู่บ้านดูแต่เน็ตฟลิกซ์

ชิกชิกชิกชิก

ฝนตกหนักเดี๋ยวมันก็จะหยุด

ทุกข์ทุกข์ทุกข์

อีกไม่นานเดี๋ยวคุณก็จะสุข

แค่อีกไม่นานแค่อีกไม่นาน

แค่อีกไม่นานความสุข

แค่อีกไม่นานแค่อีกไม่นาน

แค่อีกไม่นานความสุข

ฝนตกฉันเห็นพายุมันพัดผ่าน

ก้อนเมฆสีดำเหมือนเถ้าถ่าน

ผู้คนต่างรอให้ฝนซา

ฝนหยุดฉันเห็นนกน้อยมันบินผ่าน

ก้อนเมฆสีเหลืองทองอร่าม

สายรุ้งงดงามก็ขึ้นมา

โย่วกับบางทีชีวิตมันก็ so bullshit

ทุกคนคิดว่าชีวิตมันต้องติดอยู่กับหลักธรรม

ปรักปรำความจริงที่ได้ยินที่ได้เจอ

ที่ได้อยู่ที่ได้กินที่มันกลับกัน

จึงต้องเก็บความเจ็บไว้เป็นหลักให้มันผลัก

จึงตระหนักว่าไอปรัช***ต้องกัดฟัน

ตัดอดีตทิ้งปัญหา

ที่ขัดขาในเวลาที่กลับตัวแต่ไม่ตัดใจ

ไฟสลัวท้องยังหิว

บรรยากาศที่มันรู้สึกบั่นทอน

บวกกับคำในหัวแผลมันก็แค่ผิว

กับเจตนาที่ไม่รู้จักกลั่นกรอง

ไม่ได้หวังให้แรพ***เป็นดั่งทอง

แต่***ยังเชื่อในเลือดที่มันหลั่งนอง

ว่าในทุกคำที่เชื่อมที่ขับเคลื่อน

กระเพื่อมไรห์มที่เลือดมันเปื้อน

ยังใช้ชีวิตที่***คิดให้เป็นดั่งกลอน

หมดเวลาจะเสียใจ

จึงต้องไปในทางที่***เชื่อแล้วก็เลือกเดิน

ที่ตอบแทนจากที่เสียไป

ไม่ใช่รถหรือว่าเหล้ายาหญิงไม่ใช่เพื่อเงิน

เม็ดฝนที่มันโปรดปรายเพื่อเตือนใจ

เพื่อให้ย้ำไม่ให้วกกลับไปเรื่องเดิม

พิสูจน์ตัวเองไปจนตาย

บางเหตุผลจากข้างในบอกไปใครจะเชื่อ***

และมันก็ไม่มีเทพมาประทานพร

ในทุกครั้งที่มึงนอนและก็ตื่นลืมตา

มองโลกแบบไม่เคยยอม

ถึงแม้รู้อยู่แก่ใจไม่ได้อะไรคืนมา

เหมือนกับรุ้งที่มันลอยอยู่บนฟ้าคราม

อยู่ในยามที่ฝนโบกมือลา

โศกไม่ยืนยาวประโยคนี้คือยา

และเพียงสิ่งเดียวที่ต้องสยบคือมาร

ฟ้ายังมืดมนทุกวันยังรอวันที่มันสว่าง

เมฆฝนที่พัดบางๆจะผ่านไป

และฉันก็ยังเป็นเหมือนกัน

ยังรอวันที่ฉันกระจ่าง

รอความทุกข์ให้มันจางออกจากใจ