ลุลา x ภารกิจถ่ายภาพตามโจทย์
หากเอ่ยชื่อ ลุลา - กันยารัตน์ ติยะพรไชย หลายคนคงนึกถึงสาวหมวยหน้าหวานที่มีสไตล์การร้องเพลงเป็นเอกลักษณ์ หลายบทเพลงของเธอ ฟังครั้งแรกอาจแปร่งแปลกหู ผิดกับความคุ้นเคยของผู้คน แต่หากลองเปิดใจฟังไปสักพักจะสัมผัสได้ถึงการดีไซน์การร้องที่ใส่ใจในรายละเอียดและการใช้เสียงที่ไม่ธรรมดา และด้วยเวลากว่า 10 ปีที่สร้างผลงานเพลงออกมามากมาย ฉายาเจ้าแม่ Bossa Nova จึงเหมาะสมกับเธอเป็นที่สุด ทั้งศักดิ์และศรี
แต่...ถ้าลุลาไม่ได้สื่อถึงดนตรีแนวบอสซ่าจากการร้องเพลงล่ะ?
หากเธอสื่อออกมาโดยผ่านภาพถ่ายจะเป็นอย่างไร?
ด้วยเหตุนี้ เราจึงให้โจทย์ลุลา
‘ลองถ่ายภาพที่สื่อถึง Bossa Nova ใจกลางอโศก’
ดูภาพและอ่านเหตุผลของการเลือกเก็บวินาทีนี้ด้วยภาพถ่ายของเธอกัน....
'Asoke Bossanova'
ดนตรีบอสซ่าโนว่าเปรียบเหมือนโอเอซิสกลางทะเลทราย น้ำดื่มเย็นๆระหว่างวันที่แสนร้อน หรือสวนเล็กๆให้นั่งพักกลางป่าคอนกรีต เพลงฟังสบายจังหวะใกล้เคียงกับอัตราเต้นของหัวใจมนุษย์ ที่สามารถทำให้เราผ่อนคลายได้อย่างเหลือเชื่อเมื่อได้ยินมัน ถ้าได้มาเทียบกับส่วนหนึ่งของถนนอโศกอันแสนวุ่นวายนั้น คงเปรียบได้กับพื้นที่ตรงกลางระหว่างเสาไฟฟ้าของกรุงเทพมหานคร ไม่ได้ดูอบอุ่นอะไร แต่ทำหน้าที่คล้ายที่พักใจชั่วคราวยามรอข้ามถนน รอรถเมล์ หรือรอเรียกพี่แท็กซี่และพี่มอเตอร์ไซค์ บอสซ่าอโศกไม่จำเป็นต้องสีเขียวแบบต้นไม้ สีฟ้าแบบสระน้ำใส แต่เป็นสีน้ำตาลเทาสูงๆ พร้อมเส้นดำๆที่ดูยังไงก็ยุ่งเหยิงแบบเอกลักษณ์เสาไฟฟ้าไทย พื้นที่เล็กๆที่ให้พักสักครู่ก่อนเดินทางต่อ เป็นจังหวะบอสซ่าในใจ เป็นโอเอซิสแบบอโศกๆ
ลุลา
