ไขว่คว้า

เป็นเวลานานกับการเดินทาง

ที่ไม่รู้เมื่อไรจะถึงจุดหมาย

ยังคงเดินไปแม้รู้ว่าฝัน

ยังคงไกลเกินกว่าจะเอื้อมมือคว้ามัน

ค่ำคืนที่แสนเดียวดาย

ไร้แสงนำทาง

ยังคงเคว้งคว้างอยู่ตรงนี้

ความมืดมนกลืนกิน

ฉันเสียดลึกในใจ

แต่ไม่ยอมให้มันหยุดฉัน

ออกเดินทางไกลไล่ล่าสิ่งที่ฝัน

สี่ปีผ่านไปยังไม่เข้าใกล้เลยที่ที่หวัง

แต่กูยังไม่ท้อไม่มารอโชคชะตา

เมื่อวานได้แค่ไหนวันนี้ต้องดีกว่า

สองมือจะไขว่และคว้า

จนกว่าจะได้มันมา

ถึงแม้ต้องไต่หน้าผาที่สูงชัน

ทุกคืนครูภาวนาจะไปเป็นดาวบนฟ้า

ใครจะเป็นผู้ชนะเดี๋ยวรู้กัน

ยังทำได้ไม่ดีพอแต่หัวใจไม่มีฝ่อ

เดินต่อไปไม่รีรอเรื่องแค่นี้ไม่มีท้อ

แม้ว่ามีพายุคลื่นโถมโหมกระหน่ำ

แต่เรือลำน้อยลำนี้จะลอยให้ถึงฝั่ง

กูไม่ได้เพ้อฝันต่างกันที่กูลงมือทำ

ฟังไว้ไอ้พวกระยำ

ดูถูกกันไปกูไม่มีหวั่น

ไม่มีทางหันหลัง

แม้จะเหลือแค่กูเท่านั้น

จะตายมันก็ต้องตาย

ไม่ยอมให้ใครมาหยุดยั้ง

เป็นเวลานานกับการเดินทาง

ที่ไม่รู้เมื่อไหร่จะถึงจุดหมาย

ยังคงเดินไปแม้รู้ว่าฝัน

ยังคงไกลเกินกว่าจะเอื้อมมือคว้ามัน

ค่ำคืนที่แสนเดียวดาย

ไร้แสงนำทาง

ยังคงเคว้งคว้างอยู่ตรงนี้

ความมืดมนกลืนกิน

ฉันเสียดลึกในใจ

แต่ไม่ยอมให้มันหยุดฉัน

กูบอกทุกเวลาต้องสู้

มันสมควรจะสู้จนหลังเลือด

ยืนหยัดกันให้เป็นสง่า

พร้อมเดินฝ่าขี้ปากคนสั่งเชือด

เผชิญกับระบบจอมปลอม

เขาเลี้ยงดูบังคับคนสั่งเลือก

มีแค่ชนกับเชื่องไอ้ sus

และมันอยู่ที่มืงเป็นฝั่งเลือก

ตัวมึงจะเก่งพอไหมเพื่อน

ถ้าต้องใช้หัวใจลงวางพนัน

อาจจะเสียมันทั้งหมดหน้าตัก

แต่จะได้กลับคืนกูวางประกัน

ทางมันชันในระหว่างปีนป่าย

จะทำมึงล้มหน้าแทบคมำ

แต่กูยังพร้อมทุบหม้อข้าว

ค่อยไปตายดาบหน้าดังบางระจัน

เพราะมีเลือดนักสู้อยู่ใน bone

และไม่เคยตีกรอบอยู่ในกรง

ผู้ผลิตเกณฑ์ศัพท์ลงตะบัน

ตอนประพันธ์บทกลอนอยู่ในโซน

เทอาหารสู่รากสู่ใบโคน

ให้แข็งแรงมากพอขู่ใจตน

อุปสรรคมากมายมีนับอนันต์

ลงประชันก่อนสายอยู่ในโลง

That's what i know

กระโจนลงไปในเกมส์

เป็นเกมส์ที่กูยังสู้ดิ้นรน

จากโคลนขึ้นสู่เป็นเมน

เป็นเกมส์ที่กูได้ลงไขว่คว้า

ลงวาดงานศิลป์เป็นเพลง

จนทำให้ทุกคนจารึกลาย

ลักษณ์อักษรนามกูดุจดั่งใบเซ็น

That's what I pray

เป็นเวลานานกับการเดินทาง

ที่ไม่รู้เมื่อไหร่จะถึงจุดหมาย

ยังคงเดินไปแม้รู้ว่าฝัน

ยังคงไกลเกินกว่า

จะเอื้อมมือคว้ามัน