รัตติกาล

รัตติกาล - 8th Floor (เอทฟลอร์)

Written by：8th Floor

สิ่งที่แสงส่องไม่ถึง

คือใจฉันที่เดียวดาย

ในราตรีแสงสีสดใส

ก็มืดมน

ดนตรีบรรเลงเท่าไร

แต่ใจยังคงเงียบงัน

ทรมาน ฉัน

ทรมาน โหยหา

ข้างในหัวใจ

จะมีไหมใครแค่ใครสักคน

พาฉันพ้นวันและคืนที่ทรมาน

ใครที่พอเข้าใจ

พาฉันหนีไปให้ไกล

ความเหงาที่คอยคืบคลาน

มันคงมีคืนพรุ่งนี้

แต่จะมีฉันหรือเปล่า

กลัวตัวเองทนรับความเหงา

ไม่ข้ามคืน

ดนตรีบรรเลงเท่าไร

แต่ใจยังคงเงียบงัน

ทรมานฉัน ทรมาน

โหยหา ข้างในหัวใจ

จะมีไหมใครแค่ใครสักคน

พาฉันพ้นวันและคืนที่ทรมาน

ใครที่พอเข้าใจ

พาฉันหนีไปให้ไกล

ความเหงาที่คอยคืบคลาน

ทำไมมันหนาวจนจับใจ

มันเหมือนไร้ซึ่งทุกอย่าง

ผู้คนมากมาย ฉันสุดอ้างว้าง

กว่าหนึ่งคืนจะผ่านไป

มันยาวเหมือนนานนับปี

ความเดียวดายทำฉันอ่อนล้า

ในหัวใจ

I don't want to die

In this lonely night

ค่ำคืนที่มันทุกข์ทน

อยากพ้นเวลานี้ไป

จะมีไหมใครแค่ใครสักคน

พาฉันพ้นวันและคืนที่ทรมาน

ใครที่พอเข้าใจ

พาฉันหนีไปให้ไกล

จากรัตติกาล

จะมีไหมใครแค่ใครสักคน

พาฉันพ้นวันและคืนที่ทรมาน

ใครที่พอเข้าใจ

พาฉันหนีไปให้ไกล

ความเหงาที่คอยคืบคลาน

คืบคลาน

คืบคลาน

คืบคลาน