หนึ่งหยดน้ำบนดวงจันทร์

หนึ่งหยดน้ำบนดวงจันทร์ - Kluaythai

Lyrics by：วสกร เดชสุธรรม

Composed by：สันติ ชัยปรีชา

สิ่งมีชีวิตที่เรานั้นเรียกว่าคน

แบกฝันไปไกล

วันที่โลก

เริ่มจะรับกรรมที่เราได้ทำเอาไว้

บินไปจนสุดขอบฟ้า

ได้เหยียบลงพื้นบนดวงพระจันทร์

ได้เจอแค่รอยน้ำแข็ง

ไม่มีหยดน้ำไม่มีลำธาร

หรือคนเรากว่าจะรู้ตัว

ว่าเหลือเพียงโลกนี้จริงๆ

ต้องรออีกนานแค่ไหน

แค่เพียงหยดน้ำที่บนดวงจันทร์

ยากเกินงมเข็มที่ในทะเล

กี่ปีแสงเราจะค้นพบว่ามีโลกใหม่

ไม่มีหยดน้ำบนดาวสักดวง

เฝ้ารอให้ฝันเป็นจริงสักวัน

ก่อนโลกนี้จะหมดความหมาย

เป็นดาวสุดท้ายยังมีเวลาใช่ไหม

จักรวาลที่โคตรกว้าง

มีดาวไหนเหมือนโลกบ้าง

หากยังทำตัวเป็นผู้สร้าง

จำเอาไว้เราเป็นใคร

ทำอะไรให้โลกบ้าง

อย่าเป็นแค่สัตว์ที่เรียกตัวเองว่าคน

บินไปจนสุดขอบฟ้า

ได้เหยียบลงพื้นบนดาวอังคาร

ได้เจอแค่รอยน้ำแข็ง

ไม่มีหยดน้ำไม่มีลำธาร

หรือคนเรากว่าจะรู้ตัว

ว่าเหลือเพียงโลกนี้จริงๆ

ต้องรออีกนานแค่ไหน

แค่เพียงหยดน้ำที่บนดวงจันทร์

ยากเกินงมเข็มที่ในทะเล

กี่ปีแสงเราจะค้นพบว่ามีโลกใหม่

ไม่มีหยดน้ำบนดาวสักดวง

เฝ้ารอให้ฝันเป็นจริงสักวัน

ก่อนโลกนี้จะหมดความหมาย

เป็นดาวสุดท้ายยังมีเวลาใช่ไหม

ยังมีเวลายังทัน

ก่อนโลกจะอันตรธาน

เปลี่ยนความต้องการในใจของคน

บนดาวดวงนี้ยังมีตั้งกี่ล้านคน

แค่สองมือของเรา

อาจต่อเวลาให้โลกหมุนไป

ไม่ใช่ทาร์ดิกราดา

มึงแค่คนธรรมดา

แค่สองหมื่นวันมันต้องมีค่า

ชดใช้เวลาที่หายใจ

แค่เพียงหยดน้ำที่บนดวงจันทร์

ยากเกินงมเข็มที่ในทะเล

กี่ปีแสงเราจะค้นพบว่ามีโลกใหม่

ไม่มีหยดน้ำบนดาวสักดวง

เฝ้ารอให้ฝันเป็นจริงสักวัน

ก่อนโลกนี้จะหมดความหมาย

เป็นดาวสุดท้ายยังมีเวลาใช่ไหม

ยังมีเวลาใช่ไหม

ไม่มีหยดน้ำบนดาวสักดวง

เฝ้ารอให้ฝันเป็นจริงสักวัน

ก่อนโลกนี้จะหมดความหมาย

เป็นดาวสุดท้าย

ต้องรออีกเท่าไหร่

ต้องตายก่อนใช่ไหม

แค่หนึ่งหยดน้ำที่เราตามหา

ในวันสุดท้ายอาจเหลือแค่น้ำตา