แหล่ 17 พค 35 歌词
เพลง: แหล่ 17 พค 35
ศิลปิน: พงษ์เทพ กระโดนชํานาญ
ขอทุกคนโปรดสนใจฟัง
ด้วยนานนานสักครั้ง
จะมีหวังนำมาเล่า
เรื่องจริงจริง
ใช่อิงนิยายอ้างเอา
เมืองไทยของเรา
ถูกโจรมันเข้าครอบครอง
เรื่องในบ้านไม่นานมานี้
เกิดเรื่องบัดสีไม่มีมุสา
เมื่อสิบเจ็ดพฤษภา
ปีสามห้าประชาชนไทย
ออกจากบ้านออกจากเรือน
ไม่แชเชือนไม่หวั่นไหว
สำแดงพลังของประชาชนไทย
กับพวกประชาธิปไตยด้วยใจศรัทธา
ถ้าน้ำเป็นของปลาท้องฟ้าก็เป็นของนก
แต่นายกต้องไม่ใช่สุจินดา
พวก ร. ส. ช. มันอุ้มกันเข้ามา
อวิชาเมียรำแก้บน
เป็นนายกได้สิบกว่าวัน
สถานการณ์ยิ่งสับสน
อำนาจเงินทองครอบครองเกินคน
ทำให้ลืมตนเหมือนวัวลืมตีน
ไอ้กลุ่มสอพลอก็มีอยู่ห้าเปรต
ทำทุเรศคอยแลบลิ้น
เลียเศษอาจมก้มหน้าติดดิน
ลืมจนสิ้นเป็น ส.ส. เพื่อใคร
ทำตัวหมาซูบคอยขอเศษอาหาร
ให้เผด็จการเข้ามาเป็นใหญ่
น้ำลายฟูมปากอยากกินขี้นาย
พากันเข้าไปเป็นขยะสภา
เมื่อคนไทยทั่วทั้งแผ่นดิน
อดอยากแดดิ้นก็สิ้นศรัทธา
ไอ้คนเสียสัตย์อ้างเพื่อประชา
ขับพวกห้าพรรคมารครองเมือง
ต้องเกิดอาเพศประเทศล่มพัง
ไม่มีทางจะรุ่งเรือง
ทั่วโลกเขามีรัฐก็ตกอับฝืดเคือง
เพราะมารครองเมืองเพราะเผด็จการ
จำจึงสำแดงพลังคนไทย
กับพวกประชาธิปไตยไม่หักหาญ
ขอเปลี่ยนนายกเปลี่ยนรัฐบาล
ให้ท่านประธานมาจากผู้แทน
ซึ่งเสียงเรียกร้องของมวลชน
ท่านบัดดลทำมึนเมืองแมน
คำสั่งฆ่าคือสิ่งทดแทน
ฆ่าให้สิ้นจากสุจินดา
ราชดำเนินคือแดนประหาร
จากเชิงสะพานผ่านฟ้า
กระสุนสิบเจ็ดพฤษภา
ยิงใส่ประชาก็อกแตกล้มตึง
ต่างสับสนอลหม่าน
จากเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึง
บางคนคลานหลบบ้างยืนตะลึง
เด็กคนหนึ่งสมองกระจาย
แม่ถูกยิงล้มกลิ้งลงกอง
ส่วนตัวน้องก็สูญหาย
พ่อบาดเจ็บสาหัสปางตาย
ส่วนพี่ชายต้องเป็นคนพิการ
เจ็บมากมายเกินกว่าจะพูด
นี่คือเมืองพุทธสถาน
ประชาธิปไตยเอิงเอยจะเบ่งบาน
ต้องแลกด้วยการสังเวยชีวี
มันเลวกว่าสัตย์พวกเดรัจฉาน
ก้มหน้าขานติดดินกินขี้
จับมาลงโทษให้ม้วยชีวี
อย่าให้มีอีกเผด็จการ
เป็นบทเรียนที่แสนล้ำค่า
เป็นวิชาที่โศกศัลย์
จึงขอบันทึกเรื่องราวจาบัลย์
เป็นตำนานให้ลูกหลานได้ฟัง