ดอกจานหล่นคนใจเหงา

ดอกจานหล่นคนใจเหงา - ศักดิ์ ภูเวียง

Lyrics by：สุดโก้ เจียระไน

Composed by：สุดโก้ เจียระไน

ดอกจานหล่น

อ้ายคิดฮอดคนเคยเคียง

อยู่หม่องกองฟางข้างเถียง

เคยนั่งเคียงคู่กันกับน้อง

เหลียวเบิ่งดอกจาน

ที่เบ่งบานเป็นพวงก้านก่อง

เหมือนสีตะวันสาดส่อง

ยามมื้อแลงสีแดงจึ่งขึ่ง

คิดฮอดแน่บ่น้อ

ทรามวัยผู้ไกลจากบ้าน

หรือลืมหมดแล้วตาหวาน

ทุ่งดอกจานที่เคยตราตรึง

ลืมเถียงนาน้อย

เว้าออดอ่อยกับไผผู้หนึ่ง

ปล่อยให้แต่อ้ายคิดถึง

เฝ้ารำพึงแนมดอกจานหล่น

ค่ำแลงมาเสียงกาเวาฮ้อ

อ้ายคิดฮอดน้องแท้เดอนางเดอ

เจ้าจากอ้ายไปเมืองหลวง

พุ่มพวงย่านใจไปเผลอ

หัวใจสิลืมอ้ายแล้วเดอ

ย่านน้องไปเจอหนุ่มใหม่ไฟแรง

ย่านลืมคำเว้าเคยว่า

คำมั่นสัญญาว่าสิฮักอ้ายแฮง

ย่านเขาเอาใจน้องหล่า

สิพาไปไกว่ต่องแต่ง

ย่านเด้ย่านไฟสีแสง

สิเปลี่ยนสิแปลงให้น้องเป็นอื่น

ย่านลืม ลืมคนที่คอย

อยู่เถียงนาน้อยปล่อยให้ข่มขื่น

คือสิมีรางวัลสังหรณ์

งามงอนน้องสิบ่คืน

ย่านแต่ฮักเฮาเป็นอื่น

ปล่อยให้อ้ายยืนกั้งโกบแนมทาง

ดอกจานมันบานแล้วหล่น

ย่านแต่ใจคนสิลืมความหลัง

ย่านบ่คิดฮอดบ้านเก่า

ฮักเฮาที่ข้างกองฟาง

ย่านลืม ลืมเถียงนาฮ้าง

ที่เฮามีหยังกันแต่มื้อก่อน

กาเหว่ากาเวาฮ้องมา

มันมาใจอ้ายสะท้อน

คิดฮอดน้องใจสิขาด

ขาดปั๊ดแล้วหนองามงอน

คิดไปใจอ้ายมันอ่อน

ใจวีใจวอนนำน้องบ่เซา

นั่งเบิ่งดอกจานมันหล่น

ใจคนคิดฮอดแห่งเหงา

ถ้าหากน้องยังสงสาร

ตาหวานกลับคืนบ้านเฮา

อย่าให้อ้ายนี้นั่งเศร้า

คิดฮอดแต่เจ้า

หลายเดอน้องเดอ

คิดฮอดแต่เจ้า

หลายเดอน้องเดอ